DSC04198

W^właszeżjjij

KiwitaW

giestmefe^

nawet więksi ilość poddał iszenicy. j|§i| iz wysok a ilakanów jesltc Itpliwą wadę* tę z powodzś h pasz. Żmii e ulegać pen łbowych, me

im siar^i?|od» feków fltynoąi Ł^Hękeńzym* L_wmine#

Owies nagi korzystnie wpływa również. nanieśność kur, zwiększając liczbę zniesionych jaj oraz ich masę- Większy udział owsa nagiego w mieszankach dla drobiu powoduje wydalanie wodnistego kału (Ściółka jest mokra) i pogorszenie wykorzystania paszy, zwłaszcza przez młode ptaki.

Owies nagi nie jest jeszcze w Polsce uprawiany powszechnie. Przyczyną są niższe plony, jakie daje w porównaniu z owsem oplewionym oraz innymi zbożami. W stosunku do owsa oplewionego plony te Są niższe o około 20-30%. Udział łuski w ziarnie oplewionym owsa wynosi 30-40% w zależności od roku uprawy. Plon czystego ziarna jest więc podobny w obydwu rodzajach owsa.

Owies nagi nie wymaga szczególnej pielęgnacji, ochrony czy nawożenia. Można go uprawiać w tych samych warunkach co owies oplewiony. Ponieważ jest to zboże gleb słabszych, których w Polsce jest dużo, areał jego uprawy można bez trudu zwiększyć. Ziarno owsa nagiego ze względu na wysoką wartość energetyczną i inne cenne zalety może konkurować z kukurydzą i pszenicą w mieszankach dla drobiu, trzody chlewnej, a także innych zwierząt o wysokich wymaganiach pokarmowych.

Pewne problemy mogą się wyłaniać podczas magazynowania owsa nagiego. Ziarno pozbawione naturalnej osłony, jaką jest plewa, staje się podataiejsze na porażenie grzybami, dlatego wskazana jest kontrola na zawartość mikotoksyn. Wysoka zawartość tłuszczu w ziarnie może z kolei stwarzać problemy podczas przechowywania owsa nagiego w wysokich zbiornikach wieżowych. Pod wpływem własnego ciężaru tłuszcz jest wyciskamy z ziarna i powoduje jego zlepianie, a to podąga za sobą dalsze konsekwencję, jak utrudnienia w opróżnianiu zbiorników, ich oczyszczaniu itp. Wymienione trudności techniczne są do rozwiązania i nie umniejszają wartości tego zboża jako paszy.

V /9.2.5. Żyto (Secale cereale L.)

Zyto uprawiane na glebach lżejszych jest typowym, zbożem chlebowym,, niemniej duży jego udział w strukturze zasiewów w kraju sprawia, że ma ono też duże znaczenie jako pasza, szczególnie w mniejszych gospodarstwach chłopskich. Poza tym w żywieniu zwierząt używa się pośladów żytnich i ziarna uszkodzonego.

(Ziarno żyta swym*p@d©hne yHyiP-fifffla?’^-';' zawiera^mało włókna, mało tłuszczu, a dużo węglowodanów. W-puiónwwwiu z poaowsą ma dużo mniej białka, jednak białko to ma większą wartość odżywcza. gdvż zawiera więcej lizyny, choć z drugiej strony wykazuje niska atrawność^przypisywana prawdopodobnie występowaniu w tym zbożu dużej ilości substancji antyodżywczycłO Cziarno żyta jest mniej smaczne niż inne zboża, a podane w dużych ilościach wywołuje u zwierząt (szczególnie młodych) zaburzenia w trawieniu i objawy zatrućJWedług najnowszych badań jest to spowodowane duża zawartością w życie polisacharydów nieskrobiowych. _a zwłaszcza pentozanów, a nie jak dawniej uważano — występowaniem alkilorezorcynoli. To niekorzystne działanie ziarna żyta może być dodatkowo potęgowane obecnością w ryjaj. sporyszu.

221