Śruta poekstrakcyjna lniana zawiera glukozyd linamarynę, który w przewnj pokarmowym ulega rozkładowi na glukozę, aceton i kwas pruski (HCN) k ofSal
12.3.2.5. Śruta poekstrakcyjna I ekspeler arachidowy «
Pasze arachidowe otrzymuje się po odolejeniu mniej lub bardziej obłuszczony* .
nasion rośliny motylkowatej zwanej orzechem ziemnym, uprawianą w kraj^j o klimacie cieplejszym (Indie, Afryka Południowa, Ameryka Południowa, Francją ZS j Ekspeler zawiera zwykle do 8%, a śruta około 1% tłuszczu. Ponadto, .
arachidowe, w zależności od stopnia usunięcia łuski, mogą zawierać różną 'gij
włókna i od 40 do ponad 50% białka. Wartość biologiczna białka jest niska na skut^ sunl<
niedoboru lizyny, metioniny i treoniny. W porównaniu ze śrutą sojową .
arachidowe zawierają mniej składników mineralnych i witamin, ^
Pasze arachidowe mogą być porażone grzybem Aspergillus flavus, któiy p0^ wytwarza związki zwane aflatoksynami, najgroźniejsza z nich jest aflatoksyna^
Są one rakotwórcze i powodują uszkodzenie narządów wewnętrznych. Trak. i
towanie orzeszków lub śruty amoniakiem gazowym efektywnie inaktywty a <j( aflatoksynę B,. Pasza dla tuczników może zawierać do 500 mg/kg aflatoksynyR bez ujemnego wpływu na wyniki tuczu i jakość mięsa. . ygo
Pasze arachidowe łatwo ulegają jełczeniu i dlatego powinny być przechowywj. 0koJ
ne do 6 tygodni w lede i dwukrotnie dłużej w okresie zimowym. Mogą by' j ^ stosowane w żywieniu różnych gatunków zwierząt. Dla zwierząt jednożotąd- zwii kowych pasza nie powinna zawierać więcej niż 7% włókna surowego i nie mm Przy
stanowić zbyt wysokiego udziału, ze względu na niezbilansowane białko i koniec- żela
ność uzupełniania inną, lepszą paszą białkową. Zalecana jest tylko dla mniej wymagających grup zwierząt, np. w drugim okresie tuczu świń lub dla kur niosek Produkowane są także śruty arachidowe z dodatkiem łuski, które mogą zawierać do około 23% włókna surowego, z przeznaczeniem dla zwierąi *! przeżuwających . , — p
nąi
12.3.2.6. Śruta poekstrakcyjna i wytłoki bawełniane -
(sta
Stosowane technologie odolejania są różne i dlatego śruta może zawierać od £ śrut
do ponad 50% białka. Podstawowy skład wysokobiałkowej śruty bawełnianej,® lity zawierającej łuski, jest dość podobny do śruty sojowej. Śruta bawełniana zawi® strą więcej fosforu, ale mniej wapnia niż śruta sojowa, mało witaminy D i karotenu Pas; Najważniejsze jednak różnice dotyczą jakości białka, które w śrucie bawełnianą wys ma mniej lizyny i treoniny. Jest to więc pasza białkowa o niedoborze tych samyth 1
aminokwasów co zboża. JJtrudnia to właściwe zbilansowanie aminokwasów uzu w mieszankach z udziałem śruty bawełnianej dla zwierząt monogastrycznjdj ko\s należy stosować pasze wysokolizynowe, takie jak śruta sojowa lub mą^ zwierzęce, albo uzupełniać je aminokwasami syntetycznymi. ;; P3^
W nasionach bawełny występuje gossypol — substanq'a steroidowa, odlo®1’* 3 n
w postaci żółtych, rozsianych skupisk w nasionach i działająca szkodliwie1’1 ^ty