DSC04237

154 OBSZARY WYSTĘPOWANIA I STRATYOHAri A

kich ono powstawały cechownia redukcja zmarzliny, wzmożenie zmywania i początek erozji w dolinach. Mlątizość pokryw deluwialnych na lessach wynosi 2-^7 m.

Do młodszego dryasu należą zapewne pokrywowe utwory pyłowe na Niżu Polskim, na południe od zasięgu lądolodu ostatniego zlodowacenia (W. Karaszewski, 1972). Ich miąższość nie przekracza 1 m, teksturą przypominają lessy typowe. Utwory takie są bezwapienne, ale w niektórych regionach bywają wyraźnie wapniste (okolice Ursusa i Sochaczewa na Nizinie Mazowieckiej — W. Karaszewski).

Odrębnym regionem stratygraficznym osadów schyłku zlodowacenia północnopolskiego jest dno Bałtyku. Najdokładniej zbadany profil (N. N. Dawidowa i in., 1967) znajduje się w jednym z głębszych miejsc dna zatoki i ma 8,77 m miąższości. Przykrywają go osady holocenu miąższości 0,83 m. W skład profilu wchodzą osady zastoiskowe miąź-

Ol

CC

<

U    Iiu

SPORY

Fig. 100. Diagram pyłkowy osadów dennych (głąb. 105 m) Zatoki Gdańskiej ze schyłku stadiału głównego zlodowacenia północnopolskiego i holocenu (wg N. N. Dawydowej i in., 1970)

B_Sd — faza starszego dryasu, Bai — interfaza allerod, H — holocen