DSC04301

ku

stoi

po

tyc

0,82

Hic

transgresji* W jednym * rc renu występują osady holi aubatlantycki włącinio (N. ki reprezentowany pm*/

$ m, w których przeważa ilastych (Quercus, Ulmu*,

1 905)

łrenu, pOCB|w»7 N. Dawidowa i In

19

»kreau htorvrm

70). Okr

ubttiL

warstw*; osadów muikowych pyłek sosny przy udziale pyłku drw filia, Car pinu s) w ilości 10—20%,

KORA f Ali NA FAZY ROZWOJOWI 98    BAŁTYKU

3-

4-

5-

6-7-

AT

BO

MORZE

POUTORYNOWE I LITORYNOWE

JEZTSR3-

ANCYLUSOWE

£

PREBOREALNE

MORZE

YOLDłOWE_

m

21 BAŁTYCKIE JEZIORO LODOWE

POZNOGLACJALNE MORZE YOLDIOWE

I BAŁTYCKIE JEZIORO LODOWE

Fig. 135. Profil rdzenia in -37/13404-1 z dna Zafgj Gdańskiej (wg F. B. PIp^ ki, 1980)

1 — glina zwałowa, f — p=_s. ski, 3 — mułki ilaste, 4 _ iły, 5 — iły warwowe, Pb -okres preborealny, BO _ okres borealny, AT — okres atlantycki

67 gatunków okrzemek, 43 są morskie; przeważają gatunki strefy pól-nocnoalpejskiej oraz umiarkowanej i borealnej. Mało jest gatunków ark-tycznych. Luka stratygraficzna, obejmująca w tym profilu dolny holo-cen, odpowiada okresowi lądowemu po zaniku lądolodu, a przed transgresją litorynową.

Drugim typem osadów morskich holocenu jest rumowisko brzegowe. Osiąga ono miąższość do 3 m. Typ ten znaczy zasięg dawnej transgresji, i z tego względu ma ważne znaczenie przy rekonstrukcji linii brzegowych.

Trzecimi typem morskich osadów holoceńskich są utwory akumulacji brzegowej, odkładane w jednej i tej samej strefie dna. Należy tu cokół Półwyspu Helskiego, którego osady osiągają miąższość do 100 m (J. Samsonowicz, 1935; R. Sandegren, 1938). Osady Półwyspu Helskiego składają się w dolnej części z mułków i drobnoziarnistych piasków wieku yoldiowego i ancylusowego, miąższości 40 m. W utworach tych znajdują się okrzemki słodkowodne i właściwe zbiornikom o minimalnym zasoleniu. Wyżej występują piaski mułkowate miąższości 2—3 m, przykryte aż do powierzchni piaskami, w profilu w Helu z przewarstwienia-mi torfu miąższości 1 m.