DSC02935 resize

flolf nwtmw potrzebną do spalani ; - Iw* -,1-rtM obliczyć znając skład paliw*-I—H palńva ridik w slnftarh ąalinowyr.-. swrnt i afg<d (C), wodór (Hi), tlca (<«)• siarkę (S), uot <Ns). to wówczas aaWf'd iióść ^iiiiilifrts potrzebna do spalenia 1 U paliwa obliczona aa podstawie równań at; *~h»r*lncuycłnych wyniesie:

L, ----C—c + 8h+s-o)---

0.232 3-    kg(paliwa)

gdzie c. h. s, o - odpowiednio masowe udziały węgla, wodoru, siarki i tlenu.

Równanie to wyprowadza się następująco: ilość tlenu potrzebna do spalenia 1 k* każdego składnika paliwa wynosi;

IkgC ■+■ jkg<D₂ = y-kgCO ₂

IkgHi-rg kgOi-9k8HiO lkgS + lkgOi-2kg SO,

a zatem sumaryczna ilość tlenu (z uwzględnieniem ilości tlenu zawartej w I kg paliwa)

wynosi:

g

O, •= — C-ł-8h -ł-S —O (kg/kg)

Ponieważ zawartość tlenu w powietrzu możni przyjąć w przybliżeniu równą 21% objętościowo i 23.2% masowo (resztę sthnowi azot), zatem otrzyma się wzór (3.4). W przypadku spalania paliwa gazowego zawierającego tlenek węgla (CO), wodór (Ha), węglowodory typu C„H_ra oraz gazy niepalne: tlen (O3). azot (N3) i dwutlenek węgla (COj) teoretyczną ilość powietrza potrzebną do spalenia I m³ gazu oblicza się ze wzoru:

^L'=zdbH^{co + H}’^J+^(^{n +} T>-^H--°’] ^

gdzie: CO. Hj, CnH_ra, Oj - udziały objętościowe poszczególnych składników.

W zależności od sposobu tworzenia mieszaniny palnej, regulacji i warunków pra ~-y silnika rzeczywista Uośćpowietrza przypadająca na jednostkę masy lub objętości paliwa jest różna. W celu liczbowego ujęcia tych różnic w stosunku do teoretycznej ilości powietrza wprowadzono tzw. współczynnik nadmiaru powietrza, stanowiący stosunek rzeczywistej ilości powietrza doprowadzonego do spalenia jednostki masy paliwa do teoretycznej ilości powietrza potrzebnej do spalenia tej dawki. A w.*ęc:

X =

L

fct

Straty ciepła występujące podczas spalania są wywołane: dopalaniem, wynikającym z pewnej przewlekłości procesu spalania.