DSC04736 (2)

144

I

K. PUŁAWSKI

Ojcze Marku!

KRECZJ6TNIKOW

Podnosi ramiona.

K. PUŁAWSKI

Pochodni blaskiem opływa.

Bladnie, oczy mu gasną, już kona.

Za trupami dostąpić nie można. Wokoło ciżba nabożna 7® Rozrywa jego habity.

Całuje wychudłe ręce.

Jaki zgiełk! światła jarzęce I zarażonych błękity.

Twarze zielónawej cery,

785 Spisy, płaszcze i giwery,

I łoża. co jeszcze płoną Jakby w obchód świętojański! Prawdziwy kurhan słowiański,

Który po śmierci wzniesiono 718 Na pierwszym z naszych rycerzy.

KRECZETNIKOW

Bić z harmat! Niechaj tu leży,

Niechaj się go lud dotyka I położy na sztandary.

A ja sam poniosę mary,

H I polskiego wojownika

O pomoc proszę w posłudze.

w. 699 ciżba nabożna — tłum pobożny.

w. 705 giwery (ros.) — kaszkiety, sztywne męskie czapki z daszkiem i szerokim okrągłym denkiem; weszły w użycie w XIX w.; w lkl5—1831 używane w wojsku polskim; spisy — broń kłująca, dzidy, piki.

w. 706 kurhan słowiański — wielka, wysoka mogiła z czasów przedhistorycznych. Kopiec usypany na pamiątkę jakiegoś wydarzenia lub na czyjąś cześć.

K. PUŁAWSKI

Jenerale, ręce cudze Dotknęły się tego ciała I to ciało już nie nasze:

⁷²⁰ Ale jego duch i chwała,'

Przelana w polskie pałasze / I serca, świadectwo wyda.

A jak tu się teraz wznosi Zmartwychwstańców piramida ⁷²⁵ I to ciało łzami rosi,

O życiu świadcząc płakaniem:    .

Tak my... (głosy moje wieszcze!)

Wszyscy; wszyscy zmartwychwstaniem! Wszelki duch! i ten, co jeszcze ⁷³⁰ Nie pomyślał o hańbie narodu.

• Teraz idę z tego głodu,

A serce mam tak ruszone:

Ze ci oddam dzieci, żonę I po tym buncie wojskowym ⁷³⁵ Na dwa dni wytchnąć pozwolę.

do jednego z Moskali

Gdzie jest ów parobek w smole,

Strażnik mojego rumaka?

MOSKAL

Na koniu gdzieś purpurowym Widzieliśmy tego ptaka.

⁷⁴⁰ Jak kruk odlatywał gdzieś z łupem,

A nie wiemy, czy z chorągwią, czy z trupem, Bo to, co za nim leciało,>

Było jak ogień i ciało.

K. PUŁAWSKI

Ten lud, widzę, cały chory,

^w- gil 730 Mpwa o martwych wstaniu duchów; przekonanie, zgodne z filozofią A. Towiańskiego, że piekło nie istnieje, a wszystkich czeka szczęśliwość wieczna.