funkcja44. Ponadto — co jest bardzo ważne — we wszystkich modelach funkcji językowych opisuje się je z punktu widzenia nadawcy, a nigdy odbiorcy, a przecież — jak zauważa Leon Koj67 — czynnościom nadawcy odpowiadają właściwe, ale inne czynności odbiorcy (np. słuchanie). Czynnościom nadawcy i czynnościom odbiorcy odpowiadają adekwatne czynności psychiczne, które są raczej słabo rozpoznane, a które są ważne, gdyż to właśnie one wskazują na pewne zależności między czynnościami językowymi a tym, co ludzie wiedzą, czują i czynią, czyli to od nich zależy ostatecznie powodzenie komunikacji językowej. Zagadnieniem tym zajmuje się ncurolingwistyka, niemniej po to, by w przybliżeniu tylko zilustrować, jak bardzo różne zachodzą procesy w mózgu nadawcy i odbiorcy, zaprezentujemy dwa modele: czynności mówienia i czynności rozumienia (por. rys. 13. i 14.), zaznaczając, że są to tylko hipotezy.
Różnice między czynnościami tworzenia wypowiedzi słownej (mówieniem) a jej rozumieniem upoważniają nas do zaproponowania innego od wyżej zaprezentowanych modelu funkcji mowy. Model ten przypisuje podstawową funkcję komunikacyjną — mowie — S aussure’owskiemu langage, funkcje: kulturowa i referencjalna związane zostały z językiem (langue), natomiast pozostałe funkcje wiążą się z parole lub z tekstem; funkcje: lokucyjna — z samym aktem tworzenia wypowiedzi; illokucyjna, perlokucyjna, ekspresywna i fatyczna — z aktem „wysyłania” przez nadawt^ komunikatu; poetycka, metajęzykowa — z tekstem; perfor-matywna i impresywna — z czynnością odbioru komunikatu.
“ L. Koj w Uwagach o funkcjach języka i mowy („Język a kultura'1. T. 4., s. 35—52) wymienia cztery znaczenia tego terminu: 1. działanie językowe, 2. zadanie wyrażenia: a) nie zamierzone, b) korzystne dla społeczności językowej, 3. zadanie wyrażeń językowych: a) zamierzone, b) korzystne dla społeczności językowej, 4. cechy warunkujące działania językowe ($. 36—37).
® Jw., ł 37—41
MÓWIENIE
(tworzenie wypowiedzi słownej)
programowanie wewnętrzne
motyw
programowanie zewnętrzne
171
operacja
mowa -1
we- między-
etap
seman
tyczny
między-
eiapowa
mowa
zewnę
trzna
uprzedmiotowienie motywu w myśli (sformułowanie myśli)
utworzenie
skrótowego
schematu
wypowiedzi
rozwinięcie przejście od
semantyczne składni znaczeń do składni słów (strukturaiizacja gramatyczna)
Rys. 13. Model czynności tworzenia wypowiedzi słownej (wg: Tłokiński**)
ROZUMIENIE (czynność rozumienia mowy)
odbior i rozu-- mienie pojedynczych słów J |
-► rozumienie |
zdania- |
-► rozumienie tekstu | |
i ▼ |
i . |
r |
▼ ▼ | |
identyfika- |
znaczeniowa |
zdania komu- |
zdania ko- |
znaczenie znaczenie |
cja dżwię- |
interpretacja |
nikujące o zda- |
munikujące |
dosłowne domyślne |
kowa słowa ▲ T |
słowa t |
rżeniach t |
o relacjach t |
▲ A. |
reguły |
reguły |
reguły |
reguły zorganizowa- | |
fonetyczne |
leksykalne |
morfologii |
i składni |
nej działalności |
i |
l_ |
ii |
poznawcze] 1.....1 | |
I L |
etap |
11 etap |
m etap i i |
przetwarzanie informacji według reguł językowych myślenie słowne
Rys. 14. Model czynności rozumienia mowy (wg: Łuria1 2)
61 W. Tłokińska, „Gramatykalizacja w kodzie werbalnym. Studia psycholmgwi styczne'. Warszawa—Poznań 1979.
A. R. Łuna, „Osnovnyje problemy nejrolingyisdki", Moskwa 1975.