DSC05840

ZZ4 Aiieia jegier

J. Ślenzak (1993) do podstawowych zadań rewalidacji dziecka niepełnosprawne, należy nauczenie go: samoobsługi w czynnościach codziennych, samodzielnego ruszania się, jak najsprawniejszego posługiwania się rękami, słownego porozumi v»ania się z otoczeniem i dbania o wygląd zewnętrzny. To daje szansę bycia zaak ceptowanym przez innych ludzi.

Możliwość opanowania czynności samoobsługowych to również droga do sa-modzielności w dalszym życiu. Należy dążyć do tego, by każde dziecko na miarę swoich możliwości mogło zdobyć samowystarczalność w zakresie:

—    przemieszczania się w przestrzeni (samodzielnie lub przy pomocy sprzętu ortopedycznego),

—    jedzenia i picia,

—    sygnalizowania i załatwiania czynności fizjologicznych,

—    rozbierania się i ubierania,

—    dbania o swoją higienę osobistą,

—    innych czynności życia (w zależności od wieku, możliwości i zainteresowań dziecka, np. zabawa, nauka, dbanie o wygląd zewnętrzny, nakrywanie do stołu, przygotowywanie prostych posiłków, robienie porządków, opieka nad zwierzętami czy roślinami).

Taka samodzielność daje możliwość poznania najbliższego, a później również dalszego otoczenia, zebrania większej ilości wrażeń i doświadczeń wynikających zarówno z samej czynności poruszania własnym ciałem i przemieszczania się, jak i z możliwości osobistego „zbadania” przedmiotów, które znajdą się w zasięgu wzroku i rąk dziecka.

Bardzo ważnym momentem w życiu dziecka niepełnosprawnego i jego rodziny jest rozpoczęcie nauki szkolnej. „Oznacza ono dla dziecka wejście w nowy i tym bardziej nieznany świat, że dzieci te na ogół nie korzystają z przedszkola. Pierwsze w nim kroki mogą być krokami ku radości poznawania, przeżywania, bycia z innymi, ale mogą też być krokami ku rozpaczy, odrzuceniu, poniżeniu” (B. Szychowiak 1999).

Od każdego dziecka rozpoczynającego naukę szkolną oczekuje się, że będzie ono spełniać pewne warunki, które w decydujący sposób wpływają na możliwość podjęcia w prawidłowy sposób roli ucznia:

—    w zakresie rozwoju umysłowego (np. odpowiedni dla wieku zasób pojęć i wiadomości, właściwy poziom rozwoju mowy, gotowość do nauki czytania i pisania, osiągnięcie rozumowania na poziomie konkretnym),

—    w zakresie rozwoju fizycznego (np. właściwa dla wieku sprawność ruchowa, w tym manualna, dojrzałość narządów zmysłu, głównie wzroku, słuchu, wytrzymałość na zmęczenie i odporność na choroby),

—    w zakresie rozwoju społecznego (np. umiejętność współżycia w grupie, zdolność podporządkowania się celom ogólnym, zdolność opanowania reakcji emocjonalnych).