DSC08122 (2)

Przyszła jesień; daremnie na wiosnę pracował —

I szpaleru nie zrobił, i drzewa popsował.

20. FILOZOF I ORATOR

Filozof dysputował o prym z oratorem.

Gdy się długo męczyli mniej potrzebnym wsporem, Nadszedł chłop. „Niech nas sądził" - - rzekli razem oba — „Cd ci się — rzekł filozof — bardziej upodoba?

* Czy ten, który rzecz nową stwarza i wymyśla,

Czy ten. co wymyśloną kształci i określa?"

„My się na tym — chłop rzecze — prostacy, nie znamy, Wolałbym jednak obraz aniżeli ramy".

21. CZŁOWIEK I ZDROWIE

W jedną drogę szli razem i człowiek, i zdrowie.

Na początku biegł człowiek; towarzysz mu powie;

„Nie spiesz się, bo ustaniesz". Biegł jeszcze tym bardziój. Widząc zdrowie, że jego towarzystwem gardzi,

⁵ Szło za nim, ale zwolna. Przyszli na pół drogi:

Aż człowiek, że z początku nadwerężył nogi,

Zelżył kroku na środku. Za jego rozkazem Przybliżyło się zdrowie i odtąd szli razem.

Coraz człowiek ustawał, a że się zadysza:

* „Prowadź mnie, iść nie mogę" — rzekł do towarzysza. „Było mnie zrazu słuchać" — natenczas mu rzekło;

Chciał człowiek odpowiedzieć... lecz zdrowie uciekło.

19.    GOSPODARZ I DRZEWA

w. 4 szpaler — aleja w parku, utworzona z szeregu drzew kunsstownil poprzycinanych. W autografie Bajek po w. 4 następował morał koś cowy pominięty w pierwodruku:

„Tak nam z namiętnościami należy poczynać:

Trzeba je okrzesywać, ale nie obcinać".

20.    FILOZOF I ORATOR w. 6 kształci i okrćśla — upiększa i opisuje.

73

22. KONIE l FURMAN

Koniom, co szły przy dyszlu, powtarzał woźnica:

„Nie dajcie slą wyprzedzić tym, co są u lica".

1    Goniły slą pod wieczór, zacząwszy od rana.

I    Wtem jeden a przechodzących rzecze do furmana'

I ⁵ „Cót cl stąd, te clą słucha głupich bydląt rzesza?"

A furman: „Konie głupie, ale wóz pospiesza".

23. SŁOWIK l SZCZYGIEŁ

O prym, kto lepiej śpiewa, szedł szczygieł z słowikiem', Stanąli wiąc obydwa przed sędzią czyżykiem.

Wygrał szczygieł: zadziwił wszystkich dekret taki. Zleciały się natychmiast do słowika ptaki:

* „Zadujem clą, żeś przegrał, czyżyk sędzia zbłądził".

„A ja tego —* rzekł słowik — który mnie osądził".

24. KOMAR l MUCHA

Mamy latać, latajmy* nie górnie, nie nisko.

Komar muchy tonącej mając widowisko.

Ze nie wylej leciała, nad nią się użalił

Gdy to mówił, wpadł w świecą i w ogniu się spalił

22. KONIE l FURMAN

ww. 1—2 W czterokonnym zaprzęgu konia licowe stanowią pierwszą parą. dyszlowe — drugą.

w. 3 gonić sią — ścigać tiąi pod wltcnir -    «: do wieczora.