49294 sr6

Na wiosnę i w jesieni można wykopywać soczyste i smaczne korzenie kminku, które gotuje się jak marchew czy pasternak. Ziarenka kminku ułatwiają trawienie. Kminek znajduje rozmaite zastosowanie w kuchni. Dodaje się go do „polskich" serków twarogowych, do kwaśnej kapusty, do marynat. do mięsnych potraw wschodnich. Owocki-ziarenka kminku zawierają około 16% tłuszczu i 4—6% olejku eterycznego, którego używa się do wyrobu aromatycznej wody kminkowej, oleju kminkowego, nalewki, likierów, wódki.

Na Północ trzeba było sprowadzać większość roślin hodowanych. Kminek jest podwójnym wyjątkiem. Po pierwsze, jest on dziko rosnącą rośliną północnej i środkowej Azji i Europy. Po wtóre, Arabowie sprowadzili kminek w XII wieku do Hiszpanii i Maroka jako roślinę leczniczą i rozpowszechniali jego hodowlę. Również w Holandii kminek jest rośliną uprawną.

Substancje aromatyczne, którymi przyprawiamy

potrawy, przypominają nam cudowne rośliny z dalekich ciepłych krajów.

Rozdział VII NAPOJE LEŚNE

Napój spędzający sen z powiek

Żadnego napoju nie używamy tak często jak herbaty. Wydaje się, że bez tego gorącego, ciemnożółtego, aromatycznego płynu nikt nie mógłby się obejść.

Tymczasem trzysta lat temu herbaty nie znano u nas ani w Rosji, ani w Europie zachodniej.

Poseł nadzwyczajny, stolnik carski Wasyl) Star-kow, 20 września 1638 roku powrócił do Moskwy znad jeziora Upsa w chanacie Ałtynu. Przywiózł on carowi Michałowi Flodorowiczowi bogate dary od chana Ałtynu: sztuki atłasu wyszyte złotem i srebrem, setki skórek sobolowych i bobrowych i jako najcenniejszy dar — maleńkie paczki po trzy ćwierci funta bach-cza — „aby zaparzać herbatę". Bojarom carskim herbata przypadła do gustu.

„Dobre picie, a jak przywykniesz — bardzo smaczne" — mawiali. W wieku XVIII picie herbaty rozpowszechniło się po miastach, a w początkach wieku ubiegłego dotarło i na wieś.

Do Europy zachodniej herbatę przywiózł po raz pierwszy statek portugalski w roku 1517, ale nie wiedziano, jak jej używać.

133