Zeta sizer 2

małe cząstki mogą tworzyć aglomeraty, które zachowują się jak duże cząstki i niekorzystnie wpływają na właściwości materiału.

Napełniacze stosuje się również w przemyśle kosmetycznym, wykorzystuje się tu głownie krzemionkę, która jest stosowana jako adsorber, nośnik, czynnik zmniejszający napięcie, substancje suszącą lub hydrofobizująca oraz stabilizator suspensji. W kosmetyce stosuje się również nanocmulsje. Nanoemulsje, można zdefiniować jako przezroczyste, jednorodne wizualnie, układy wodno-olejowe recepturowane na bazie odpowiednio dobranych związków powierzchniowo-czynnych, często opartych na produktach naturalnych. Od tradycyjnych emulsji odróżnia je stopień rozdrobnienia fazy wewnętrznej, który jest w stosunku do nich co najmniej o jeden rząd wielkości mniejszy. Rozdrobnienie układu zdyspergowanego w nanoemulsjach odpowiada wielkości drobin układów koloidalnych. Średnica cząsteczek fazy wewnętrznej, która nie przekracza 100 nm powoduje, że przechodzące przez układ światło przenika nie ulegając zjawisku dyfrakcji. W przypadku niektórych emulsji tego segmentu można zaobserwować efektTyndalla.

W porównaniu z klasycznymi emulsjami ich nano-odpowiedniki posiadają liczne zalety, do których należy między innymi prostota procesu ich wytwarzania. Produkowane są one poprzez wymieszanie w odpowiedniej temperaturze, często jest to temperatura pokojowa, przygotowanych faz. Proces ten wymaga na ogół znacznie mniejszych ilości energii niż w przypadku tradycyjnych układów. Wykazują one trwałość w szerokim zakresie temperatur, nawet w przypadku zastosowania niejonowych środków powierzchniowo czynnych. Zjawiska destabilizacji układu, takie jak sedymentacja czy śmietanowanie praktycznie nie dotyczą tego typu wyrobów. Do nanoemulsji można stosunkowo łatwo wprowadzać substancje biologicznie aktywne. Układy te charakteryzuje idealna homogeniczność produktu końcowego, wyższa zdolność solubilizacji oraz zwiększenie efektywności działania znajdujących się w nich aktywnych składników kosmetycznych. Do ważnych ich cech charakterystycznych należą także: ładny wygląd produktu, jego przezroczystość, duża płynność, mała lepkość. Wszystkie opisane właściwości powodują, że układy te mogą stanowić bardzo dobrą formułę bazową dla wielu zastosowań kosmetycznych.

W przeprowadzanym doświadczeniu będziemy badać wielkość cząstek tlenku cynku. Tlenek cynku (ZnO, biel cynkowa) - to ciało stałe, barwy białej, trudno rozpuszczalne w wodzie. W reakcji z kwasami tworzy sole cynku (TI), z mocnymi zasadami tworzy sole, które nazywa się cynkanami(II). Związek ten jest otrzymywany w wyniku prażenia rudy cynkowej: siarczku cynku (ZnS) lub węglanu cynku (ZnCCb) w obecności powietrza. Stosowany jest jako dodatek do farb i lakierów, w kosmetyce, ceramice oraz jako wypełniacz i stabilizator gumy, kauczuku i tworzyw sztucznych, do produkcji mas izolacyjnych, zasypek, środków do impregnacji drewna. Obecnie sproszkowaną biel cynkową stosuje się powszechnie (obok innych proszków, jak: grafit, sadza angielska, argentorat) w kryminalistyce, w badaniu daktyloskopijnym metodą mechaniczną (obok metody chemicznej i metody optyczno-fotograficznej) Tlenek cynku ma lekkie działanie antybakteryjne i przyspiesza gojenie ran. Z tego powodu jest używany jako składnik maści i zasypek