DSC09916 (2)

i

||8 SomMmI - OpnrawMW    mmmmmm

CYTATY, KTÓRE MOCĄ SIC PRZYDAĆ

„Prza.1 panią on świętego udajc niby tu.

I jest. mogłabyi i przysiąc, czystym hipokrytą." (akt 1, so. 1, str. 12)

(pierwsza ocena 1artufFe*a przez IWiif)

Jera;, odkąd Tartu#* cm su ym przejął się cały.

Od tego czasu chodzi niby ogłupiały:

Nazywa go su ym bratem, miłuje go bardziej Xiż ułasną matkę, przy nim żoną. dziećmi gardzi;

To dziś tajemnic jego powiernik jedyny;

Jego zdaniem kieruje się każdej godziny, (...)

Tamten to szczwana sztuka, u ięc mu nie jest trudno Sidłać swoją ofiarę świętością obłudną / raz u tak niezawodną trafiwszy słabiznę,

Za swe szczytne maksymy ciągnąć gotowiznę.” (akt I, sc. 2, str. 15—16)

(Donna charakteryzuje sytuację w domu Ottona)

|p przy tym sam dla siebie, ach, jakiż surowy!

H łada drobnostce grzechu już dojrzeć gotowy,

Za rzecz najbłahszą żąda pokuty i kary:    j

Wszakn sam się obwinił, skruszony bez miary,

Ze kiedy ś w uniesieniu grzesznym, Bóg mi świadkiem,

Pchłę zabiŁ przy pacierzu schwyconą przypadkiem.” (akt I, sc. 6, str. 20-21) (Orgon o Tartuffie: wyraźnie wridać przesadę w zachowaniu Świętoszka nie zauważony przez Orgona)

.Jłędąc nabożnym, czyż być człowiekiem przestałem?” (akt III, sc. 3, str. 54)

(słowa Tartu£Fe'a usprawiedliwiające zaloty wobec Elmiry)

Jeżeli tyłka niebo nam na drodze stoi,

L sunąć tę zawadę leży w mocy mojej:

Przeszkodą to nie będzie szczęśliwości naszej”,

Jf zwalczaniu tych skrupułów mam bo nieco wprawy.

Prawda, że w oczach nieba rzecz to nieco zdrożna,

Lecz i z niebem dać rady jakoś sobie można”, iZgorszenie świata i oto, co sumienie gniecie,

I wcale ten nie grzeszy; kto grzeszy w sekrecie. ” (akt IV, sc. 5, str. 74, 75) (streszczenie poglydów Tartuffe’a, ujawniające jego dwulicowość)

„Wszak to człowiek stworzony, by go za nos wodzić;” (akt IV, sc. 5, str. 75) (Tartuffe o Orgpnie)

INDEKS KOMENTARZY DO TEKSTU

BOHATEROWIE

TartufTe

—    argumenty za tym, by Elmira zdradziła męża - str. 55

—    bezczelność, tupet — str. 73

—    bezczelność, tupet, zmysłowość - str. 52

—    chciwość — str. 65

—    fałsz — str. 61, 74, 75

—    fałsz, obłuda — str. 64

—    fałszywa pobożność — str. 51, 63

—    fałszywa pokora, spryt, przebiegłość — str. 57

—    fałszywa uczciwość, obłuda — str. 92

—    fałszywa, manifestacyjna pobożność — str. 49

—    filozofia „świętoszka” — str. 74

—    nakłania Elmiry, by dała mu „dowód miłości” — str. 73

—    o Orgonie — str. 75

—    o pobożności — str. 54

—    o sobie, fałszywa pokora — str. 58

—    obłuda — str. 52

—    obłuda, dwulicowość — str. 65

—    obłuda, przebiegłość — str. 53

—    odsłania prawdziwy twarz — str. 77

—    oskarżenie Orgona przed księciem — str. 90

—    prowokacja wobec Orgona — str. 62

—    zmysłowość — str. 50

Orgon

—    chłód wobec córki, brak ojcowskich uczuć — str. 68

—    historia poznania Świętoszka — str. 20

—    moralność „świętoszka” — str. 80

—    o małżeństwie Marianny z Tartuffe’em, zaślepienie - str. 31

—    o Tartuffie — str. 29, 91

—    przerażenie — str. 78

—    sprawa szkatułki — str. 79

—    stosunek do Tartuffe’a — str. 20

—    stosunek do Tartuffe’a — przesada, zaślepienie, sztuczność zachowania

Tartuffe’a - str. 20

—    tyran — str. 60