DSCF0073

C h o r o g r a f i u

Przy czym można nadmienić, że szczęście sprzyjało rodowi słowiańskiemu, gdyż włosie przypadły mu tak doskonałe ziemie. Żadne bowiem na świecie — prócz jednej Indii — ziemie jak te, które pierwej posiedli byli Słowianie, nie produkują obficiej złota, srebra, soli, spiżu, żelaza, miedzi i innych metali, które ród ludzki ponad inne ceni. [Rodu] tego jednakże nieprawości wobec Boga spowodowały, iż Bóg, postanawiając o odjęciu Słowianom tej ziemi za grzechy, ustąpił posiadanie tej bogatej i obfitującej krainy Hunom, Turkom i innym narodom, wielkość swego gniewu na Słowian w tym wyrażając, że i barbarzyńskiemu okrucieństwu srożyć się na Słowianach dopuścił i na opuszczanie przez nich ich pierwotnych siedzib dozwolił. Zmiłowanie boskie nad rodem słowiańskim dało mu wielkie i wspaniałe dary i pozostałyby one wiecznie przy tym narodzie, gdyby zachowywał ze skrupulatniejszą troską boskie przykazanie i prawa. Lecz grzeszącym przeciw prawu Bożemu bezmiarem występków wszystko odjęte zostało i oddane innym szczepom i narodom. Z prowincji, które w stronę Morza Śródziemnego oddziela od strony barbarzyńskich ziem Dunaj, pierwszą jest Missia¹, czyli Mezja, nazywana tak od obfitości żniw'. Stąd także śpichlerzem Cerery [ziemię] tę zwali starożytni. Współcześni ją zowią Bułgarią; graniczy² ona od południo-wschodu z Tracją, od południa z Macedonią, od zachodu z Istrią.

Bracia Lech i Czech wyszedłszy z Pannonii zagarniają sąsiednie ziemie: Czech za zgodą brata zajmuje Czechy i zakłada Pragą i Welehrad.

[Zatem ledwo] zaczęły wzrastać królestwa pannońskie [dzięki] osiedlaniu się swoich i przybyszów, ledwo pobudowały się niektóre miasta i gęsto rozsiadłe wsie, a już pustoszyć ziemię zaczęły wybuchy niezgód i nienawiści, potem wręcz rozłamy otwartych wojen i klęsk pomiędzy potomkami Jafeta o granice ziem, osad i miast, przeradzające się w rozlew krwi bratniej w wielokrotnie staczanych walkach. Do tego rozrośli się do tak pokaźnej liczby, że królestwa, które posiadali byli, wydały im się za szczupłe.

⁸ Położenie geograficzne Bułgarii jest tu bardzo niejasne, Eurus oznacza wiatr (kierunek) płd.-wschodni, a Tracja starożytna, odpowiadająca położeniem Bułgarii, leżała dokładnie na płd. od Mezji. Pomieszano tu zatem

Sewilskiego, Etymologiarum Lib, XIV, c. XV, 5.

D*§>

□

[*§>

©

rozmieszczenie prowincji ze schyłku cesarstwa z terytorium średniowiecznej Bułgarii, które obejmowało głównie dawną Trację i Mezję, na zachodzie graniczyło z Serbią, nie sięgało do Istrii.

□ □

(*§)