DSCF0376

Tabela 2. Wielkość eksportu grzybów leśnych (w tonach) w latach 2001-2005    Eksport grzybów roz

(na podstawie danych GUS - Leśnictwo 2002-2006)

I Kraj	2001		I 2002		2003		2004		2005		średnio
	ton	%	| ton	%	ton	%	ton	%	ton	%	ton	%
I Austria	548	6	179	^3	102	1	295	2	193	1	263	3
I Dania	44		69	1	59	1	' 429	3	389	3	198	2
Francja	553	6	219	1 3	235	3	572	4	252	2	366	3
Grecja	5 -	-	. -	' -	-	-	202	1	1313	8	303	3
I Holandia	231	2	291	4	479	7	601	6	622	4	485	5
Niemcy	5451	61	4866	72	5149	71	6884	50	3951	25	5260	50
Norwegia	-		13	0	83	1	325	2	551	4	194	2
Rumunia	-		-	-	-	-	526	4	1013	6	308	3
Szwecja	-	-	3171	5	164	2	1634	12	2201	14	863	8
Wielka Brytania	“	16	^18	0	6	0	731	5	3074	20	766	7
I Wiochy	1408	9	298	5	335	5	889	6	1462	9	879	8
' Inne	764		461	7	623	9	637	5	619	4	621	6
Razem	3999	O o	6731	100	7235	100	13925	100	15640	1001	10506	100

począł się w Polsce w latach 30. XX wieku. W latach 1934-1938 średni skup grzybów wynosił 11 tys. ton, z czego 20% przeznaczono na eksport (Głowacki 2002).

W latach 2001-2005 średni roczny skup grzybów wynosił 3,6 tys. ton. Udział kurki wynosił 42%, podgrzybków 32%, a borowika 19%. W latach 2001-2004 najwięcej grzybów skupiono na terenie woj. Wielkopolskiego (28%)

i woj. Zachodnio-pomorskiego (19%) (Głowacki 2006). Średnia roczna wartość skupianych grzybów wynosiła 40 min zł. Ocenia się, że w 2006 r. urodzaj grzybów był o połowę większy niż w 2005 r. W 2005 roku zaobserwowano 3-krotnie niższy urodzaj pieprznika jadalnego (kurki) w porównaniu z latami poprzednimi, (Głowacki 2007, GUS 2002-2006).

Eksport grzybów w ostatnich latach odznacza się dużą dynamiką. W latach 2001-2005 średnio rocznie eksportowano 10,5 tys. ton; najwięcej do Niemiec (50% - tab. 2). Średnia roczna wartość eksportu grzybów wynosiła 114 min zł. Nieznane jest dodatkowe źródło skupu grzybów wynoszące 7 tys. ton, które przeznaczono na eksport (GUS 2002-2006). Natomiast w tym czasie import grzybów był stosunkowo niewielki i wynosił średnio rocznie 0,4 tys. ton; 58% grzybów kupowano w Rosji.

Użytkowanie leśnych roślin zielarskich

Ziołolecznictwo (fitoterapia) jest kierunkiem leczniczym posługującym się surowcami roślinnymi oraz ich wyciągami i preparatami. Ziołolecznictwo jest gałęzią nowoczesnej medycyny. Leki roślinne mogą być stosowane przez dłuższy czas bez szkody dla organizmu.

Spośród ponad 400 tys. gatunków roślin poznanych na świecie za lecznicze uważa się około 10%. W Polsce w stanie naturalnym występuje około 150 gatunków roślin leczniczych. Polski przemysł zielarski przetwarza rocznie 25 tys. ton surowców, z czego 85% to surowiec krajowy. Tylko 20% naszych ziół zbierane jest ze stanowisk naturalnych, a pozostałe uprawiane są na plantacjach. Polska ma bogate tradycje zielarskie i jest pod względem przerobu zielarskiego drugim po Niemczech krajem Europy. Ocenia się, że w krajach dawnej Unii Europejskiej zioła uprawiane były na powierzchni 70 tys. ha, z czego na Francję przypadało ponad 40 tys. ha. Obecnie powierzchnia upraw ziół w Polsce wynosi około 50% areału Unii Europejskiej.

Surowce typowo leśne stanowią w Polsce tylko 15-20% wszystkich skupowanych ziół pochodzących ze stanowisk naturalnych. Główną bazę leśnych surowców zielarskich w Polsce są lesiste rejony północno-wschodniej Polski. Średnie roczne zapotrzebowanie w Polsce na leśne rośliny zielarskie wynosi 1000-1200 ton. Do najważniejszych i najcenniejszych leśnych roślin zielarskich (objętych częściową ochroną gatunkową) należy kruszyna pospolita i konwalia majowa. Średnie roczne zapotrzebowanie na korę kruszyny wynosi około 200 ton, na ziele konwalii około 8 ton, (Głowacki 1997,2000,2001).

W1998 r. w Zakładzie Użytkowania Lasu IBL w Warszawie wykonano inwentaryzację ankietową szczegółową dotyczącą zasobów występowania na terenie Lasów Państwowych roślin leczniczych objętych częściową ochroną gatunkową: konwalii majowej, kopytnika pospolitego, kruszyny pospolitej i mącznicy lekarskiej. Według tych badań kruszyna pospolita występuje na powierzchni 114 tys. ha lasów, konwalia

26