DSCF6667

DSCF6667



288

Przykłady: (Obliczenia wg wzoru nr - ncA + Ba)

Współczynnik załamania na zmierzono pięciokrotnie. Dla wartości średniej znaleziono stałe A i B metodą interpretacji. Wartość a określono dla średniej z znalezionej z 5 pomiarów. Liczbę Abbego określamy ze wzoru:

«p- 1

nr — nc

Przykład I

Woda (20° C)

Średnia z 5 odczytów:

n„ - 1,3330

Skala kompensatora:


Przykład 11

Monobromonaltalen (20° C) Średnia z 5 odczytów: n0 = 1,6572 Skala kompensatora:

I

II

x -42,2

41,9

42,2

42,1

42,3

42,0

42,4

42,0

42,1

42,1

Śred. 42,24    Śred. 42,02

Łączna śred. i = 42,13 B = 0,03136 <r = —0,593


I

11

z = 19,7

19,8

19,6

20,0

19,8

19,9

19,6

19,0

19,5

19,8

Śred. 19,64    Śred. 19,88

Łączna śred. z = 19,76 B = 0,01533 a = 0,511


B-a = +0,00783 A - +0,02424


B-a = -0,01860 A = +0,02455

Oj, — «c = A + B ■ a = 0,00595 0,3330

v«-= 56,0

0,00595


n, — nc = A + B-a = 0,03207 0,6572

v»--20,5

0,03207


Załącznik 1

Oznaczenia elementów półprzewodnikowych

Oznaczenia składają się z liter (co najmniej dwu) oraz cyfr. Pierwsza litera oznacza typ półprzewodnika (A - german, B - krzem); druga litera określa rodzaj elementu wg następującego kodu: A - dioda małej mocy; B - dioda o zmiennej pojemności; C - tranzystor m. cz., małej mocy; D - tranzystor m. cz., dużej mocy; E - tranzystor w. cz., małej mocy L - tranzystor w. cz., dużej mocy P - foloelemenl; S - tranzystor impulsowy małej mocy; T - tyrystor; U - tranzystor impulsowy dużej mocy; Y - dioda dużej mocy; Z - dioda Zen er a (stabilitron). Litery umieszczone na trzecim miejscu oznaczają: P - element produkcji krajowej, Y - element przeznaczony do zastosowań profesjonalnych. Cyfry określają parametry opisywanych elementów.

bibliografia

[1]    J. L. Kacperski, Fizyka w Szkole, 2(1989)105.

[2]    I. A. Stolarov, Kvant, 4(1973)52.

[3]    G. L. S q u i r e s, Praktyczna fizyka, Warszawa 1992.

[4]    E. R. Cohen and B. N. Taylor, Phys. Today, Aug. 1994, part 2, s. BG9.

[5]    A. P- Veselov, Kvant, 5(1986)9.

[6]    A. Aharoni, Phys. Today, 48(1995)33.

[7]    J. L. Kacperski, Opracowanie danych pomiarowych. Łódź 1997.

[8]    J. L. Kacperski, Acta Univ. Lodziensis, Folia physica, 19(1995)17.

[9]    S. L. Meyer, Am. J. Phys., 40(1972)1328.

[10]    F. T. Worrel, Am. J. Phys., 40(1972)1306.

[11]    H. Szydłowski, Postępy Fizyki, 31(1980)261.

[12]    D. D. M. Cracken, W. S. Dorn, Cislennyje mietody i programmirowanije, Moskwa 1977.

[13]    P. W. Johnson, Am. J. Phys., 40(1972)1873.

[14]    D. L. Slotnick, Usp. Fiz. Nauk, 108(1972)557.

[15]    F. Tyler, A laboratory manuał of physics, London 1960.

[16]    J. Gordon, Foczemu my nie prowaliwajemsia skwoz poi, Moskwa 1971.

[17]    i. R. Smithson, E. R. Pinkston, Am. J. Phys., 28(1960)740.

[18]    L. C. Cerny, Am J. Phys., 29(1961)708.

[19]    H. S. Sand hu, Am. J. Phys., 29(1965)508.

[20]    L. Sobczyk, A. Kiszą, Chemia fizyczna dla przyrodników, Warszawa 1975.

[21]    W. Ilberg, Physikalisches Praktikum fur Anfanger, Leipzig 1969.

[22]    S. Srivasatava, Am. J. Phys., 28(1960)299.

[23]    E. A. Mason, Am. J. Phys., 34(1966)1193.

[24]    V. F. Weisskopf, Usp. Fiz. Nauk, 103(1971)155.

[25]    A. P. French, Am. J. Phys., 35(1967)162.

[26]    D. L. Livesey, Am. J. Phys., 33(1965)18.

[27]    J. A. S oni es, Am. J. Phys., 35(1967)23.

[28]    W. Lange, T. Lange, Kvant, 4(1981)9.

[29]    J. M. Ziman, Usp. Fiz. Nauk, 78(1962)291.

[30]    G. A. Riazanow, Opyty i modielirowanije pri izuczenii elektromagnitnowo pola, Moskwa 1966.

[31]    F. X. Eder, Moderne Messmethoden der Physik (Thermodynamik), Berlin 1965.

[32]    R. Śledziewski, Elektronika dla studentów fizyki, WarSzawa 1978.

[33]    A. P. Zilberman, Kvanl, 7(1983)50.

[34]    V. H. Westphal, Physikalisches Praktikum, Braunschweig 1959.

[35]    R. W. Harris, Am. J. Phys., 40(1972)1653.

[36]    R. S. Guter, Kwant, 9(1971)1.

[37]    S. T. Jones, C. Alexander, Am. J. Phys., 41(1973)563.

[38]    J. R. Meyer-Arendt, Wstęp do optyki. Warszawa 1977.

[39]    M. A. Jeppesen W. T. Hughes, Am. J. Phys., 38(1970)199.

[40]    D. E. Shaw, F. J. Wunderlich, Am. J. Phys., 40(1972)1791.

[41]    R. W. Pohl, Optika i atomnaja fizika, Moskwa 1966.

[42]    M. Born, E. Wolf, Osnowy optiki, Moskwa 1970.

[43]    G. L. T r i g g, Riesajuszczije ekspierimenty w sowriemiennoj fizikie, Moskwa 1974.

[44]    F. C. Cr a wf ord, Fale, Warszawa 1973.

[45]    E. N. Lurch, Podstawy techniki elektronicznej. Warszawa 1965.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
img022 2 Obliczenia wg wzoru nr 3. mEq/l= st. subst.(g/l)xlQ00 x i M- cz.(g) i - wartościowość Zawar
DSCF6666 286 Tablica IV (cd.) Tablica dyspersyjna do refraktometru (obliczenia wg wzoru nP—nc = A Ab
42723 PICT0023 I DO WSPÓŁCZYNNIKA PRZENII Do współczynnika przenikania ciepła obliczonego wg wzoru U
CCF20110115001 działających na poszczególne pola siatki (rys. 7-1), obliczona wg wzoru J = yw 2 i c
FIZYKA BUDOWLIMostki cieplne - na podstawie obliczeń, wg wzoru: Au - GTT Fizyka budowli w którym: G
Obrazek 09 94 Liczba mikroorganizmów (x jtk) w 1 cm3 obliczyć wg wzoru: x JKT/ cm3 = a x 4 x 10* x R
Wartość rzr obliczona wg wzoru (16.5) wynosi = 0,72. G2    227,2 i(Glp- GoX)~ 25 (15,
18 Metody numeryczne w przykładachAlgorytm 1 Obliczamy kolejno: x=a*a, y=b*b, w=x-y. Z wzoru (1.6)
P3040949 punKty iJłOdpatcta bocznojjo (X) ----7- oblicza się wg wzoru (4.10), stąd też współczynnik
DSCF1088 suma osi obliczeniowych wg wzoru (!):/,= (249 + 4258 + 178) x 0.45 - 2 108, Wyznaczona ze w
PICT0023 I DO WSPÓŁCZYNNIKA PRZENII Do współczynnika przenikania ciepła obliczonego wg wzoru U = 1 /
PICT0024 >WKł DO WSPÓŁCZYNNIKA PRZENIl 1 / Rt należy Do współczynnika przenikania ciepła obliczon

więcej podobnych podstron