DSCF6775

8

studenta ze sposobem stosowania poszczególnych metod analitycznych w praktyce przy analizie ciał złożonych omówiono pokrótce analizę niektórych stopów.

Program pracowni analizy ilościowej dla studentów II roku chemii obejmuje również kilka ćwiczeń, w których wykorzystane zostają metody instrumentalne (potencjometria, elektroliza, chromatografia jonowymienna). Wprowadzono je w celu umożliwienia studentowi porównania różnych metod analitycznych.

Obecny układ skryptu wynika z nowego programu realizowanego od roku akademickiego 1994/1995.

L WSTĘP

1. Podział metod analizy ilościowej

Analiza ilościowa składa się z trzech głównych działów:

-    analizy wagowęj (grawimetrii),

-    analizy objętościowej zwanej inaczej analizą miareczkową lub wolumetrią,

-    analizy instrumentalnej.

Analiza wagowa i objętościowa obejmuje metody zaliczane do klasycznych. Stanowią one dla analityka szkołę, wszystkie nowoczesne metody oznaczeń z reguły opierają się na zasadach analizy klasycznej. Oznaczenia rozpoczynają się od wykonania zwykłych chemicznych operacji zgodnie z przepisami i zaleceniami analizy klasycznej. Przyrządy natomiast przyczyniają się do skrócenia końcowej fazy oznaczenia.

1.1. Analiza wagowa

Jest to metoda ustalania ilościowego składu substancji za pomocą dokładnego ważenia. Oznaczenia wagowe podzielić można na trzy typy.

1. Oznaczaną część składową substancji wyodrębnia się i waży. Do tego typu należy np. oznaczenie zawartości popiołu. W celu przeprowadzenia analizy przygotowuje się odważkę substancji, którą odważa się na wadze analitycznej z dokładnością do 0,0001 g i poddaje dalszym ilościowym operacjom chemicznym. Naważka musi być odpowiednio wydzielona z ogólnej masy substancji tak, aby stanowiła ona próbkę średnią, czyli musi ona odpowiadać chemicznemu składowi badanego obiektu. Dla oznaczenia popiołu naważkę substancji spala się w tyglu, praży w odpowiedniej temperaturze i powstały popiół waży się. Jego zawartość (x) oblicza się ze wzoru:

p-100

x — --

a

%