DSCN0444

Wszystkie te braki można usunąć jedynie przez założenie nowego nitu. W tym celu zakuwkę lub łeb nitu należy ściąć, resztą usunąć z otworu i wykonać po raz drugi zakuwkę.

Rys. 135. Rodzaje braków przy nitowaniu

Dla uniknięcia wypadków przy nitowaniu należy się ściśle stosować do przepisów bezpieczeństwa pracy. A więc młotek powinien być mocno osadzony na trzonku, a j,ego obuch powinien być płaski i bez pęknięć. To samo dotyczy dociskaczy i nagłównia-' ków. W przypadku formowania zakuwki na gorąco należy unikać sparzenia.

III. PODSTAWOWE WIADOMOŚCI O OBRÓBCE SKRAWANIEM I OBRABIARKACH

1. Podstawy teorii skrawania

Proces technologiczny, w którym za pomocą narzędzi skrawających usuwa się warstwę (naddatek) materiału w celu nadania przedmiotowi żądanych wymiarów, kształtu i jakości powierzchni nazywa się obróbką skrawaniem. Na rysunku 136 przedstawiono zasady obróbki tokarskiej.

Podczas usuwania warstwy materiału narzędzie ^skrawające pokonuje opór skrawania, zależny od rodzaju materiału. Łatwość obróbki skrawaniem charateryzuje tzw. skrawalność materiału, która przy tym samym narzędziu i przekroju usuwanej warstwy (przekrój wióra) jest tym lepsza, im większa może być szybkość skrawania (bez Zbyt szybkiego tępienia się narzędzia), im gładszą powierzchnię się otrzymuje oraz im mniejszy jest opór skrawania.

Rys. 136. Zasady obróbki tokarskiej .

Rys. 137.. -Porównanie działania: a) klina, b) ostrza skrawającego

Część roboczą każdego narzędzia skrawającego stanowi ostrze w postaci klina, np. przecinaka, noża tokarskiego itp. Rys. 137 przedstawia, działanie klina (rys. a) i ostrza skrawającego (rys. b).

105