DSCN0469

Rdzeń stolonu Przedmiot

Rys. 227. Płyta elektromagnetyczna

Tiysffip. Szlifowanie otworów: a) przed-miotwykonuje ruch obrotowy, b) przedmiot nieruchomy

Do szlifierek ręcznych zaliczamy stołową, stojakową, elektryczną ręczną, suportową. Na rysunkach 230, 231 i 232 przedstawiono różne ich rodzaje.

Szlifierki ze stołami do zamocowywania obrabianych przedmiotów odznaczają się dużą różnorodnością i można je podzielić wg zastosowania na szlifierki do wałków, otworów, uniwersalne, do ostrzenia narzędzi, do szlifowania płaszczyzn oraz szlifierki do celów specjalnych.

Że względu na różnorodność prac w warsztatach naprawy samochodów zwykle używane są szlifierki uniwersalne. $ą to szli-

fierki z urządzeniem umożliwiającym szlifowanie wałków, otworów i płaszczyzn, szlifowanie czołowe oraz wykonywanie wielu innych prac, np. szlifowanie gwintu (rys. 233).

Rys. 23Ó. Szlifierka dwuściernicowa

Rys. 231. Szlifierka osadzona na suporcie tokarki

■ 2 — podstawa, 2 — ściernica, 3 — silrilr, 4 — śruba zamocowująca, 5■ przedmiot obrabiany, 6 — pas napędowy, 7~t- suport

Rys. 232. Szlifierka ręczna przenośna

Rys. 233. Szlifowanie gwintu

Podczas szlifowania zewnętrznego (wałka) przedmiot zamocowany w tarczy zabierakowej obraca się w nieruchomych kłach. Nieruchome kły zapewniają dokładną współosiowość zewnętrznej szlifowanej powierzchni z nakiełkami, dzięki czemu otrzymujemy kształt ściśle cylindryczny. Kieł jest dociskany sprężyną. Tarczę zabierakową napędza silnik elektryczny. Napęd ruchu zwrotnego

155