DSCN1203

muje wszystkie wymiary ludzkiej osobowości: sferę fizyczną, sferę psychiczną i emocjonalną oraz sferę duchową i moralną, i powinno dokonywać się jednocześnie we wszystkich tych sferach. Dzięki uwzględnieniu wszystkich płaszczyzn ludzkiej seksualności, rady dawane dzieciom i młodzieży będą realistyczne, a przez to okażą się pomocne.

Rodzice i wychowawcy powinni umieć odczytać symboliczność zewnętrznych zachowań seksualnych wychowanków. Nie zawsze bowiem to, co wydaje się problemem seksualnym, jest nim de facto. Na przykład problem masturbacji w okresie dojrzewania stanowi nie tylko problem seksualny, ale także problem zagubienia emocjonalnego, poczucia niższości, braku poczucia bezpieczeństwa, egocentryzmu. Kiedy młody człowiek rozwiązuje problemy emocjonalne, wówczas problemy seksualne często jakby same się rozwiązują. Tylko dojrzałość emocjonalna i duchowa owocuje dojrzałymi zachowaniami seksualnymi. Stąd też Wytyczne wychowawcze w odniesieniu do ludzkiej miłości przypominają, że w rozwiązywaniu problemów seksualnych należy bardziej zwracać uwagę na ich przyczyny niż na same problemy. Nie da się bowiem usunąć problemu, jeżeli nie usunie się przyczyn, które go powodują⁵⁵.

Osoby prowadzące wychowanie seksualne dzieci i młodzieży katolickiej powinny znać najważniejsze aktualne dokumenty Magisterium Kościoła na temat problemów seksualnych⁵⁶. W dawanych radach i wskazówkach, szczególnie odnoszących się do oceny moralnej, powinny opierać się na oficjalnej nauce Kościoła, aby młodemu człowiekowi, dla którego wiara jest wielką wartością, dać pewność, że proponowane mu rozwiązania są zgodne z oficjalnym nauczaniem Kościoła.

Współczesne nauczanie Kościoła w odniesieniu do problemów seksualnych z jednej strony broni zasad moralności opartych zarówno na Biblii, jak i na prawie naturalnym, z drugiej zaś ukazuje proble-

*    For. Wytyczne, 99.

*    For. Wychowanie do inteeradi seksualnej, t. 60-61.