128
Biologia - repetytorium dla maturzystów i kundydatów na uczelni* medyczne
EKG wielkości małego magnetofonu kasetowego, z podłączonymi elektrodami, przymocowanymi w odpowiednich miejscach na ciele pacjenta. Po odłączeniu aparatu sprawdza się wykonaną kom-puterową analizę zapisu EKG w podczas różnych wysiłków i w różnych stanach emocjonalnych. Obecnie EKG można przekazać nawet przez telefon - odpowiednie przenośne aparaty rejestrują zapis elektrokardiograficzny, który zostaje przesyłany telefonicznie (telefon komórkowy), komputerowo (modem albo Internet) lub przez mikrofon dowolnego aparatu analogowego do ośrodka, w którym znajduje się specjalista umiejący prawidłowo odczytać zapis.
Duży i nigdy nie mogący się zmęczyć mięsień (jakim jest serce) musi mieć zawsze pod dostatkiem energii. Dlatego też komórki mięśnia serca mają - obok komórek wątroby - największą liczbę mitochondriów. Do prawidłowego funkcjonowania kardiomiocyty muszą mieć dostarczoną glukozę i tlen — i to w zależności od szybkości tętna. Serce kurczące się szybciej wymaga znacznie więcej tlenu i substancji odżywczych, niż serce pracujące wolniej. Komórki posiadają zatem własne zaopatrzenie w krew, płynącą poprzez układ naczyń wieńcowych. U ludzi istnieją zazwyczaj dwie tętnice wieńcowe (prawa i lewa), odchodzące od opuszki aorty (tuż ponad zastawką aortalną). Tętnice te rozpadają się na sieć coraz mniejszych tętniczek, przechodzących w naczynia włosowate, a następnie w żyłki i żyły. Sieć drobnych naczyń wieńcowych jest niezwykle bogata, jednak przy przeroście mięśnia sercowego liczba naczyń wieńcowych nie zwiększa się i mięsień jest wówczas względnie gorzej zaopatrzony w krew. Poza tym naczynia wieńcowe mają zdolność tworzenia tzw. krążenia ot>pęznęgo. omijającego naczynia zwężone lub zamknięte; w wielu przypadkach decyduje to o przeżyciu (zwłaszcza wówczas, gdy następuje zamknięcie światła dużej gałęzi tętnicy). Zamknięcie światła tętnicy może nastąpić w wyniku zatoru (zatrzymania się w świetle naczynia skrzepimy), ale może też mieć miejsce w przypadkach miażdżycy naczyń wieńcowych, prowadzącej do choroby wieńcowej, nieraz kończącej się zawałem mięśnia sercowego. Miażdżyca polega na odkładaniu się w ścianie tętnic - pod śródbłonkiem - złogów lipidowych, zbudowanych przede wszystkim z cholesterolu. Złogi te anatomopatolodzy określają mianem kaszaków. K aszaki sterczą do światła naczynia, zmniejszając przepływ krwi, a jednocześnie wywołują rozwój procesu zapalnego. W wyniku tego procesu w zmienionych zapalnie ścianach tętnic gromadzą się granulocyty obojętnochłonne, trombocyty, odkładane są sole wapnia, co coraz bardziej zmniejsza światło naczynia, mogąc prowadzić do całkowitego zamknięcia tętnicy. W następstwie dochodzi do niedotlenienia zaopatrywanych przez dane naczynie narządów (obok ściany serca miażdżyca może dotyczyć naczyń mózgu, aorty, naczyń mięśni), co przejawia się bólami ( na przykład w przypadku miażdżycy tętnic kończyn dolnych pojawia się ból podczas chodzenia). W przypadkach choroby wieńcowej zwężenie naczyń wieńcowych doprowadza do powstania bólów wysiłkowych w klatce piersiowej — pojawiają się one za mostkiem podczas wysiłku i ustępują po jego zaprzestaniu. Wraz z rozwojem blaszki miażdżycowej bóle są coraz częstsze i nieraz pojawiają się już po najmniejszym wysiłku — np. po wstaniu z łóżka. Bardzo ważna jest możliwość odróżnienia bólu wieńcowego od bólu występującego w przypadku zawału mięśnia serca - ból zawałowy nie ustępuje po odpoczynku, nie wygasa też po przyjęciu (poprzez włożenie pod język) tabletki nitrogliceryny. Nitrogliceryna natomiast powoduje ustąpienie bólu wieńcowego. Znaczne (około 80%) lub całkowite zamknięcie światła gałęzi tętnicy wieńcowej powoduje odcięcie dopływu tlenu do mięśnia, co wywołujeza wał (martwicę komórek mięśnia serca) Zawał przejawia się przede wszystkim silnym bólem za mostkiem, promieniującym często do szyi tuh do barków. Pełne rozpoznanie zawału następuje w wyniku badania EKG (choć zmiany w EKG mog się pojawić dopiero w kilka godzin po powstaniu zawału) i na podstawie badania poziomu mekto-rych enzymów we krwi, uwalnianych głównie ze zniszczonych mitochondriów. W przypadku zawal* konieczne jest zachowanie pełnego spokoju; pacjent musi być - w pozycji leżącej - pr«» leńaaj do szpitala. Powinno się podać mu środki przeciwbólowe i kontrolować krzepliwość krwi nie podając środki pr/eciwzakrzepowe). Obecnie w ramach leczenia przeprowadza się /ubić* tak"' niema zaczopowancj tętnicy, pod kontrolą obrazu rentgenowskiego.
ipn otwor saldo lewę Ifńwcalegt
Igtfedrowew
rainimidok I eicitkrewz: I fsasięidost I *ip mew ic I crioiazna I-9 aę do luku I następuje: I “etoiprzew piętnie pęj ^•tenymip 'Następuje
^"dlewgi