DSCN7073 (2)

138

j _pOSZli wszyscy na miecze, na spiże, _gTi j znikli w walki zakręceni wirze.

20.

Jak gdyby oko zagniewane boże Całkiem w płynący ogityi się stopiło,

Z taką wściekłością, z tak rosnącą siłą Wrzało nad zamkiem płomieniste morze. ego Pożar, w podziemne zakradłszy się lochy, Buchał, jak z paszczy, kłębami brudnemi;

W skrytych podkopach zapalone prochy.

Jak grom więziony, darły wnętrza ziemi.

Leżały wieże, czarne ziejąc dymy, osę Jak obalone piekielne olbrzymy;

Jak przeklętego Lucyfera skronie,

Pałały dachy w ognistej koronie.

A echo piekieł, umarłych jęczenia,

A głazy, siłą ciskane płomienia, -

6!» Tańcem i pieśnią tej uczty zniszczenia. Wiadomość zrazu głucho się roznosi,

Coraz głośniejszym rozlega się gwarem:

Nebaba walczy nad pobliskim jarem 1 przez posłańców o posiłek prosi.

— »Kto wasz wódz?* — »Szwaczka. <<. —

»Gdzie jest ?« — »Na zabawce, •Przywodzi godne swej woli oprawce«.

Tam. lam, gdzie słychać pośród murów runu Razem przekleństwa i śmiechu hałasy Szwaczka na czele rozjadtego tłumu ¹⁰⁰ Ł oporem w rdzawe- szturmuje zawi

Jedna tam staha kobieta s\^ ta\ ^asy.

Już najmocniejsi, jacy są w tej zgrai, Popróbowali swoi cli barków siły 1 z wściekłym wstydem wracali od pracy.

96 Aż Szwaczka krzyknął: »Oto mi kozacy!

#A w as-by, gnuśnych, baby wydusiły! »Jeszczeż-no plecy naprężą się stare,

»llo chcę serdecznie ścisnąć tę maszkarę. »Ale, panowie mołodcy, za karę no »Nikt jej przedemną dolknąć się nie waży!« Wtem kark barczysty z pod burki odsłoni, Podsadzi ramię, razem drzwi podważy; Drzewo zazgrzyta, żelazo zadzwoni:

Przejście swobodne: już wpadną! już po niej! m— »Giniecie, bracia! ratuj się kto umie!« Okrzyk przestrachu rozlega się w tłumie;

I' wnętrze zamku zawyło przestrachem. Prysnęły głownie, płomienie buchnęły, Wstrzęsło ścianami, zaskrzypiało dachem, — ko I dach przetlały runął między ściany.

Jeszcze okrzyki skonania wrzasnęły,

Prysnęły głownie, dymy wybuchnęły,

Wirem się wzniosły ogniste bałwany,

Chwila _ i wszystko milczy pod pożogą:

igdv nie

cicho dogorywa, płomień się dobywa, iię było nikogo!

Przetlona głownia c Cicho dym wstaje, ]

Jakby tam mg

21.

•zały tak wrzały zące wystrzały muzyka.