DSCN7923

Choroby pasożytnicze u bobrów są przenoszone głównie przez robaki roko rozpowszechnione i o wysokiej patogeniczności są specyficzne dla&ł helmintozy: stichorchoza i travassosioza. Inwazje innych gatunków maj^J-kter lokalny i były rejestrowane tylko w kilku populacjach bobrów.

Stichorchoza jest helmintozą rozprzestrzenianą przez specyficzną djj brów przywrę Stichorchis subtriąuestrus Rud. (1819) (Trematoda, ParampA mata). Żywicielami pośrednimi są mięczaki wodne (.Planorbis vortexM ovata, Bithynia tentaculata, Succinea putris, a w Ameryce - Fossarian w organizmach których przebiega partenogenetyczny rozwój przywry. aB życia pasożytów wynosi od 24 do 28 miesięcy. Stichorchis subtriąuestrus^t puje w całym areale bobra europejskiego i kanadyjskiego, z wyjątkiem autojfl nicznych populacji azjatyckich (północny Ural, populacja tuwińska oraz 1T sko-mongolska). Średnia intensywność inwazji wynosi od 300 do 500 pif ków, a maksymalna 1500 - 2000 przywr w jednym gospodarzu. Ekstensywno! inwazji sięga 80-90%. Inwazja S. subtriąuestrus pojawia się u 2-miesięcznj boberków, gdy zaczynają one zjadać rośliny wodne, na których znajdują sięffl wy (adoleskaria) przywry. Opracowano zasady profilaktyki i odrobaczaniaijj brów stosując Bithionol w dawce 0,1 g na kilogram masy ciała bobra(m 1992).

Travassosioza jest helmintozą wywoływaną przez specyficzne dla bobrći nicienie (Nematoda: Strongylata) Travassosius rufus Khalil (1922) i T. americ nus Chapin (1925). Pasożyty te umiejscawiają się w żołądku. Są to Ich larwy rozwijają się poza organizmem gospodarza do stadium inwazyjnego jaja.

T. rufus występuje u bobrów w Norwegii, na Białorusi, Łotwie, Ukrain^ i w Rosji. T. americanus występuje w Kanadzie, USA, Finlandii, Mongolii,® nach i Rosji (Karelia, Tuwa, okręg petersburski i tiumeński). Ekstensywnoscfl wazji sięga 100%, intensywność od 5000 do 6000 osobników. Istnieje sys^. profilaktyki i odrobaczania bobrów preparatem Nilverm w dawce 0,02gna gram masy ciała. Profilaktyka przeciw travassósiozie obejmuje odrobaczanilH brów przeznaczanych do przesiedleń oraz przestrzeganie zasad sanitarno-bi#f[ nicznych w hodowli (Romashov, 1992).

jów Clethrionomys, Microtus, Arvicola Ap o de mus, Cricetus i PeromyscU|

Kapilarioza jest helmintozą przenoszoną przez nicienie (Nematoda: ₃_ rida) - Capillaria (Calodium) hepatica (Bancroft, 1893) Moravec (1982) Pj* żyt ten jest znajdowany u wielu ssaków. Są to głównie drobne gryzonie 11

■

_J C. hepatica umiejscawia się w miąższu wątroby. Samce i samice p^aS< żyją tylko 30 dni. Samice składają liczne jaja w miąższu wątroby. Ontog⁶ przebiega bez gospodarzy pośrednich. Ważną rolę w rozprzestrzenianiu ^||H odgrywają ssaki mięsożerne, ptaki drapieżne i żuki gnojarze. W warunkach⁰