DSCN9614 (2)

BO MIĘ MATKA MOJA MILA...

Bo mię matka moja mila i słowika urodziła, ja wziąwszy taki głos, słowika jestem kos... to wszystko są nonsensa, Te moje wierszyki nowe, Gdzie się język mój wałęsa I bawi zęby trzonowe...

JAK DAWNIEJ — OTO STOJĘ NA RUINACH...

[URYWEK]

Jak dawniej — oto stoję na ruinach

Dawnego miasta... zorze wschodzą ranne, Ptaszęta małe śpiewają w leszczynach,

Niebiosa blade — przejrzyste — jak szklanne. Kilka łabędzich chmur na wschodzie świeci I czerwienieje — i zognia się w zorzy,

Wróżąc — skąd słońce wstające wyleci.

Wszystko spokojne — Bóg serca nie trwoży Nawet w ptaszętach...

Któż by rzekł, o Boże,

Że tak cudownie dzień zapowiedziany Jutrzenki różą — ma być o wieczorze

Dniem ostatecznej na globie przemiany,

Że te — o gwiazdy takie migające,

Te piękne perły błękitne i kwiaty Będą... ale nie — ja myślą nie trącę O te ogromne duchów majestaty,

Godzina moja jeszcze nie wybiła...