DSC53 (7)

163

163

V

s\

s\l

Im!

fe

^nuasą tu bezwki mętydiawi

ftom

uhm pośrednie i silnila ||| ilbo sM & twego * || znacfliyP ■

H

H

i

i

n

I

Duży prąd pobierany przy rozruchu z sieci zasilającej przez silnik indukcyjny powoduje w niej duże spadki napięć, których konsekwencją jest pogorszenie parametrów energii elektrycznej dostarczanej do wszystkich odbiorników zasilanych z tej sieci. Dlatego dostawcy energii elektrycznej - zakłady energetyczne - ograniczają moc znamionową silników indukcyjnych włączanych do będących w ich dyspozycji sieci elektroenergetycznej niskiego napięcia do około 3 kW.

Natomiast w samym silniku przepływ dużego prądu rozruchowego powoduje wyzwolenie się w uzwojeniach dużej ilości energii w postaci ciepła; według prawa Joule’a-Lenza wydzielana moc jest wprost proporcjonalna do kwadratu wartości przepływającego prądu. Wynika stąd, że przeprowadzenie w krótkich odstępach czasu większej liczby rozruchów (i wyłączeń) silnika może spowodować wzrost temperatury uzwojeń silnika do wartości przekraczającej temperaturę dopuszczalną dla izolacji elektrycznej tych uzwojeń. Może to doprowadzić do uszkodzenia izolacji, a zawsze wywołuje jej starzenie, pogarszające jej właściwości elektroizolacyjne.

Obecnie znanych i stosowanych jest kilka sposobów umożliwiających zmniejszenie prądu rozruchowego silników indukcyjnych. Podstawowe z tych metod będą omówione poniżej w odniesieniu do określonego typu silnika, dla którego metody te są stosowane.

12,6.2. Uruchamianie silników indukcyjnych klatkowych

Jak już wspomniano, najprostszą metodą uruchamiania silnika indukcyjnego klatkowego jest wspomniane bezpośrednie włączenie do sieci, stosowane w przypadku silników o mocy mniejszej od około 3 kW. Przy uruchamianiu silników mających moc większą od 3 kW zmniejszenie prądu rozruchu uzyskuje się przez obniżenie napięcia doprowadzanego do uzwojeń faz silnika w czasie rozruchu. Wiąże się to oczywiście ze zmniejszeniem momentu rozruchowego silnika. Najczęściej są stosowane następujące metody obniżenia napięcia na zaciskach uzwojeń faz stojana silnika:

-    zastosowanie przełącznika gwiazda-trójkąt,

1 włączenie szeregowo z uzwojeniami faz stojana na czas rozruchu rezystorów albo dławików, na których prąd rozruchu wywołuje spadek napięcia zmniejszający napięcie na uzwojeniach faz stojana,

-    zastosowanie autotransformatora rozruchowego.

Ograniczenie prądu rozruchowego silników indukcyjnych przez zastosowanie przełącznika gwiazda-trójkąt może nastąpić tylko wtedy, gdy uzwojenie stojana przewidziane jest do pracy w układzie trójkąta 1 przy napięciu znamionowym sieci zasilającej. Wtedy połączenie silnika w gwiazdę w pierwszej fazie rozruchu i włączenie do sieci powoduje, że napięcia na poszczególnych fazach uzwojenia stojana są obniżone o V3 w stosunku do wymaganego w warunkach pracy znamionowej. Po ustaleniu się prędkości obrotowej silnika uzwojenia faz stojana przełącza się z gwiazdy w trójkąt i ponownie włącza do sieci (rys. 12.13).