DSC56

j

24

yrrr•

I Ryc. 3.7. System radiografii cyfrowej. A. Oprogramowanie systemu radiografii cyfrowej bezpośredniej. B System radiografii cyfrowej pośredniej do zdjęć wewnątrzustnyeh. C. System radiografii cyfrowej do zdjęć wewnątrz- i zewnątrzustnych.

•    płytka jest dość cienka i w pewnym stopniu podatna na zginanie, co ułatwia pozycjonowania i zmniejsza dyskomfort pacjenta,

•    większa podatność płytek na uszkodzenia mechaniczne niż detektorów sztywnych - podrapanie warstwy fosforu magazynującego, zgięcie płytki.

Cyfrowy obraz rentgenowski składa się z matrycy pikseli (pixel - picture element). Im mniejszy wymiar boku kwadratu piksela, tym wyższa rozdzielczość obrazu. W radiografii cyfrowej każdemu pojedynczemu elementowi obrazu przypisywana jest wartość skali szarości będąca pochodną stopnia osłabienia promieniowania rentgenowskiego. Przykładowo w systemie Oigora obraz jest 8-bitowy, co daje łącznie 2*, czyli 256 poziomów skali szarości. Wartość 0 odpowiada obszarom czarnym na ekranie i dotyczy pikseli, w których wiązka promieniowania nie została osłabiona. Krańcowa wartość 255 to te piksele, do których nie dotarło promieniowanie rtg na skutek całkowitego osłabienia wiązki i są to regiony prezentowane jako białe na ekranie. Pozostałe odcienie skali szarości są proporcjonalne do stopnia osłabienia promieniowania i prezentują pozostałe obszary na ekranie (ryc. 3.8). Wartości skali szarości można poddawać zmianom w postaci tak zwanego postprocessingu, uzyskując tym samym zmiany obrazu cyfrowego (ryc. 3.9 i 3.10).

—
0	50	100	150
50	100	150	200
	■ ■nrufrA.i-traą 150	200	255
	200	255	255

> Ryc. 3.8. Schemat cyfrowego obrazu rentgenowskiego.

Zalety radiografii cyfrowej

•    znaczne skrócenie czasu pomiędzy ekspozycją rentgenowską a uzyskaniem obrazu,

•    zmniejszenie dawki promieniowania potrzebnego do otrzymania radiogramu,

•    brak obróbki ciemniowej (brak konieczności zapewnienia stałości procesu wywoływania, ochrona środowiska naturalnego dzięki rezygnacji z odczynników chemicznych),