tdzeniadzię-loże na tym odpowiedzi,
ystywane są ykład użycie Wykluczenie / semantyce :zu, poprzez ztykęwymu-:aspokojenia ce pozytyw* nia22, co jed-:em pragnie-ry przejawia :tury seman-jwaniairoz-ości. Dzięki iemantyczne ^duje o stop-
, trzeba jesz-iium komu-:óre odnoszą ury i procesu
fe ofMrs. Sha-
ieniu do wieka cault, Historia awa 1995. Ma-lorals and Sex
zekaćnabada-: intensywność id wieku XVII, 6 jest charakte-sama świado-cy kochaj ątak-L ich znaczenia.
Rozdział II. Miłość jako symbolicznie uogólnione medium komunikacji
rozdziela się także samozwrotność i można ją rozważać na dwóch płaszczyznach. Na poziomie semantycznej struktury medium przybiera ona postać systematyzacji tematów. Każdy z charakteryzujących miłość względów daje się zrozumieć tylko w powiązaniu ze wszystkimi pozostałymi, a ponieważ ważne to jest dla każdego punktu widzenia, więc odnosi się także do każdego innego, co sprawia, iż każdy temat daje się odnaleźć w innym temacie jako inność innego. Za sprawą samozwrotności osiąga się zatem na poziomie semantycznym domknięcie kodowania, co odsyła do mechanizmu symbiotycznego: nie można przy miłości nie myśleć
0 zmysłowości, z kolei jednak jawne nawiązania do seksualności nasuwają pytanie, czy miłość jest prawdziwa, czy tylko udawana24.
Owa samozwrotna systematyzacja staje się tym istotniejsza, im bardziej nieprawdopodobny jest efekt komunikacji, im bardziej niepewne jej usytuowanie społeczne. Im bardziej niepewne jest to, jak druga osoba potraktuje nasze oczekiwania, tym większa potrzeba, aby własne wypowiedzi i reakcje na nie interpretować w ramach systemu, a zatem odczytywać jako wskaźnik tego, co inne, rozleglej sze, upragnione. Bardzo wyraźnie pokazuje to wiek XVII. Uznanie swobody kobiety we wchodzeniu w związki miłosne prowadzi do systematyzacji kodu amourpassion. W kategoriach teoretycznych znaczy to: w procesie różnicowania pojawia się zdwojona przypadkowość wzajemnych interesów, z czego wyrasta samozwrotna systematyzacja szczególnego kodu miłości. Wyrastająca z owej zdwojonej przypadkowości niepewność może w ramach kodu sama stać się tematem, na przykład jako alternatywa miłości prawdziwej i fałszywej. Niepewność staje się warunkiem treści i funkcjonowania semantyki, a zarazem występuje w formie, która pozwala się z nią oswoić.
Kiedy pewna semantyka określonego medium komunikacji jest już dostatecznie wyróżnicowana, również regulowane przez nią procesy mogą stawać się samozwrotne. Występującą na poziomie procesów komunikacji samozwrotność nazwiemy ręflektywnością. Kiedy jest to zjawisko dostatecznie wyizolowane, można postulować, aby miłość tylko przez miłość była motywowana, aby odnosiła się tylko do miłości, jej poszukiwała, wzrastała w tej mierze, w jakiej może odnaleźć miłość
1 spełniać się jako miłość.
24 W tej sprawie patrz niżej s. 109 i nn. oraz 128 i nn.