DSC�13 (2)

siostry (lub córki)—o karmiąca Murzynko!—jej ręce założone do tyłu, gestem uczennicy, a zwłaszcza buciki zapinane na pasek (dlaczego porusza mnie coś tak odległego i niemodnego? a raczej: ivjaki czas mnie przenosi?). To punctum wywo- . łuje we mnie coś w rodzaju wielkiej życzliwości prawie rozczulenie. Jednak punctum nie zwraca uwagi na moralność czy dobry gust, punctum może być źle wychowane. William Klein sfotografował dzieci we włoskiej dzielnicy Nowego

Jorku (1954). To przejmujące, zabawne, ale ja widzę uparcie przede wszystkim zepsute zęby j chłopca. Kertesz zrobił w 1926 roku portret a Tristana Tzary, który był wtedy młody (nosił 1 monokl), ale znów zauważam, przez ten naddatek / ^c

widzenia, będący jakby darem, łaskę punctum: I 1 rękę, którą Tzara opiera na obramowaniu drzwi; I wielką rękę z niezbyt czystymi paznokciami.

Punctum, nawet jeśli działa tylko przez I mgnienie, posiada możliwość siły ekspansji. Ta siła ma często charakter metonimiczny, zestawienia z rzeczą bliską. Na pewnym zdjęciu Kertesza (1921) widzimy ślepego skrzypka cygańskiego, prowadzonego przez chłopca. Nato-

Widzę uparcie przede wszystkim zepsute zęby chłopca...