DSC�06 (2)

r o * d z i > ¹ drugi

EGIPT

1. RA, BOG SŁOŃCA

Jest taki bóg, który wie o wszystkim, co robią ludzie: bóg słońca Ea W Pouczeniach dla króla Meri-ka-re zachowanych - _w"papirusie*z czasów XVIII dynastii, ale ułożonych przypuszczalnie w epoce wcześniejszej^!, czytamy:

Bóg zna przewrotnego i krwawo karze jego winy (w. 49—50). Bóg zna tego, kto dla niego pracuje (w. 67).

Bóg, który rozróżnia jednostki... (w. 124).

Bóg wie dobrze, kto mu służy (w. 130).

Bóg zna każdego człowieka (w. 138).

Z pewnych napomknień wynika, że ów bóg jest bogiem słońca: „wznosi się na niebie na ich (ludzi) prośbę” (w. 132); „na ich prośbę zsyła zorzę poranną i żegluje (po niebie?), aby ich wi

dzieć” (w. 134).

Słońce, w istocie, widzi wszystko: jego wszechwiedza jest

w zasadzie wszystkowidząca. Przede wszystkim widzi i zna uczynki ludzkie, a jeśli źle czynią, karze: „Bóg — mówi ten sam, przytaczany wyżej tekst sapiencjalny — zabija swoich nicprzy-jadól i niszczy własnych synów, jeśli knują pląny_buntu” (w. 133 134). Jest to aluzja (potwierdzająca, iż „bóg” z Pouczeń

r h ^Br\ H <^e ^^{CSt w}*^a®ⁿ'^c Słońcem, Ra) do mitu o zniszczeniu rodzaju ludzkiego, zamierzonym właśnie przez boga Ra. Mit ten

najduje się, między innymi, w pewnym tekście magicznym prze-

z^pn^{banym n}* ^ician“^{h k}”»»*    £•>.-

bLh . w    £"•> ^{w Tcb}“^h' * <«kże. rPwnioi w Te-

cVu” ' _m^{8r0bOWC) 111} <°^k

50