strona (205)

h$ w takich rytmach można stosować przez 20-40 min, co drugi dzień, raz lub ? ra/y dziennic. Ważne jest niedopuszczanie cło zmęczenia mięśni. Zmęczenie lub osłabienie mięśni niedowładnych spastycznie może objawiać się nie tylko osłabieniem skurczów, lecz także wystąpieniem Iz w. skurczów robaczkowych. Skurcz taki nie obejmuje od ra/u całego mięśnia, lecz przechodzi stopniowo wolną falą wzdłuż włókien.

Stymulacja jc-st wykonana prawidłowo, jeśli skuicze piostowników są znaczniejsze niż zginaczy. Cenne jest uzyskanie ruchu prostowania, a nie tylko samego napięcia prostowników. Warto czasem usprawniać w ten sposób kilka grup mięśni (np. grupę łokciową i promieniową przedramienia lub mięśnie prostujące przedramię) biorących udział w ruchu. Szczególnie korzystna jest stymulac ja mięśni prostujących dłoń i palce ręki. Często można uzyskać ruchy podobne do normalnych.

lest to zabieg czasochłonny, dlatego pacjentów sprawnych umysłowo (lub mających odpowiedzialnych opiekunów) można dokładnie poinstruować (rozdz. 1.7) i pozwolić im na częściową lub całkowitą samoobsługę. W tej syluac|i przydatne są miniaturowe aparaty do samoobsługowego używania w domu pacjenta oraz aparaty łatwe w obsłudze i bezpieczne.

4.7.2. Porażenia ze znaczną przewagą napięcia zginaczy

Znaczna przewaga napięcia zginaczy nie pozwala na samoistne ruchy prostowa nia. Dotyczy to wszystkich ruchów, lecz najwyraźniej ujawnia się w mięśniac h dłoni. Niedowłady takie występują w znaczniejszych uszkodzeniach ośrodków i dróg ru i Nowych w mózgowiu. Ujawniają się po kilku lub kilkunastu tygodniach od momentu zachorowania, utrzymują się przez wiele lat i często mają tendencję do narastania i powodowania przykurczy.

Zastosowanie metod es opisanych we wcześniejszych podrozdziałach jest w ta kim porażeniu nieskuler zne, gdyż osłabione i zanikłe prostowniki mają niższą pobudliwość niż zginacze i te ostatnie odpowiadają, zanim nastąpi skurcz prostowników. Otrzymuje się zatem niepożądane pobudzenie zginaczy przy niemożności uzyskania skurczu prostowników.

Hufschmidt zaproponował metodę, która pozwala na es słabych prostowników Odbywa się ona w dwóch fazach. W pierwszej wywołuje się niewielkie pobudzenie zginaczy, a w drugiej, w okresie refrakcji (braku pobudliwościl i rozluźnienia zgi-nacz.y, pobudzenie prostowników, które wówczas mają szansę skurczu bez rywaliza cji zginaczy.

Istotne jest wywołanie wymienionej sekwencji impulsów. Najpierw dla pobudzenia zginaczy, o następnie, po ściśle określonym czasie opóźnienia, dla pobudzenia prostowników. W tym celu trzeba zmontować dwa obwody: jeden, zasadniczy, dla prostowników i drugi, pomocniczy, dla zginaczy.

Skuteczniejsza od tej metody jest jej modyfikacja, zwana tonolizą. Różni się ona od metody pierwotnej kształtem impulsu drugiej fazy. W drugiej fazie dla pobudzenia prostowników generuje się moduł /łożony z serii kilkudziesięciu impulsów. Wywołuje on mocniejszy i dłużej trwający skurcz niż impuls pojedynczy i dzięki dłuższemu trwaniu pozwala skuteczniej trafić na fazę rozluźnienia zginaczy (ryc. 4.21).

205