fizjologia stosowana5

Rodzaje echokardiografii

wymiar przetwornika, dobra rozdzielczość uzyskanego obrazu oraz synchroniczna rejestracja badania jednowymiarowego i dopplerowskiego z badaniem dwuwymiarowym. W badaniach dwuwymiarowych obrazy serca można uzyskać w osi długiej - kiedy wiązka ultradźwięków jest równoległa do długiej osi serca, oraz w osi krótkiej - kiedy skierujemy ją prostopadle do długiej osi serca poprzez rotację przetwornika. Miejsca przyłożenia przetwornika są podobne jak w prezentacji jednowymiarowej. W zależności od ułożenia sondy uzyskuje się różne pozycje (projekcje). Zgodnie z propozycjami Komitetu do spraw Nomenklatury i Standaryzacji Echokardiografii Dwuwymiarowej Amerykańskiego Towarzystwa Echokardiograficznego przyjęto następujące rodzaje projekcji i osi.

A - pozycja przymostkowa w osi długiej i krótkiej.

B - pozycja koniuszkowa - ujście czterojamowe, dwujamowe i pięcio-jamowe.

C - pozycja podźebrowa.

D - pozycja nadmostkowa.

A - pozycja przymostkowa

Przekrój w osi długiej uzyskuje się w III lub IV międzyżebrzu przy mostku, co pozwala na zobrazowanie przekroju podłużnego serca. Każdy aparat ma możliwość zmiany kierunku orientacji (odwrócenia) obrazu. W orientacji stosowanej w naszej Klinice koniuszek serca znajduje się po stronie lewej, a podstawa serca po prawej. Podobnie jak w rejestracji TM idąc od góry trafiamy na skórę i tkankę podskórną, przednią ścianę prawej komory, jamę prawej komory, przegrodę międzykomorową przechodzącą w przednią ścianę pierścienia aorty, jamę lewej komory z widoczną drogą odpływu z lewej komory przechodzącą w światło aorty z widocznymi echami płatków zastawki aortalnej (prawego i bezwieńcowego). W jamie lewej komory widoczna jest zastawka mitralna wraz z aparatem podzastawk-owym. Przedni płatek mitralny przechodzi w echo tylnej ściany aorty. Od tyłu jama lewej komory ograniczona jest przez tylną ścianę lewej komory, za którą znajdują się struktury pozasercowe.

Pozycję przymostkową w osi krótkiej uzyskuje się poprzez rotację głowicy ultradźwiękowej o 90° prostopadle do płaszczyzny strzałkowej. Poprzez zmianę nachylenia przetwornika od podstawy serca do koniuszka uzyskujemy przekroje serca na różnym poziomie w osi krótkiej. Pozycja ta pozwala na uwidocznienie poprzecznego przekroju serca na poziomie dużych naczyń ze zobrazowaniem obu przedsionków, zastawki trójdzielnej, drogi odpływu z prawej komory, początkowego fragmentu pnia płucnego wraz z zastawką, centralnie umieszczonej aorty w przekroju poprzecznym wraz z zastawką, a często także podziału pnia płucnego na prawą i lewą tętnicę płucną.