fizjologia stosowana9

_Rodzaje echokardiografii_

Zmiana częstotliwości fali odbitej w stosunku do nadanej zależy przede wszystkim od prędkości ośrodka oraz od kąta a przy czym im mniejszy kąt a tym większa zmiana częstotliwości fali odbitej.

Badania doświadczalne wykazują, że przy kącie do 25° błąd pomiaru nie przekracza 10% wartości rzeczywistej. Powyżej 25° kąta a, konieczne jest wprowadzenie poprawek kątowych.

W zależności od rodzaju nadawanej fali, lub rodzaju obrazowania wyróżnia się obecnie 3 podstawowe metody.

A. W metodzie pulsacyjnej (pulsed wave), fale ultradźwiękowe wytwarzane są przez przetwornik w postaci impulsów wysyłanych "paczkami". Pomiary wykonywane są w wybranym miejscu i głębokości w obrębie tzw. próbki krwi zwanej także bramką dopplerowską. Eliminuje to zakłócenia związane z obecnością różnych struktur czy ośrodków ruchu na drodze fali. Metoda pozwala na dokładną ocenę kierunku przepływu, ma jednak swoje wady, do których należy zaliczyć rejestrację prędkości przepływu praktycznie do 1,2-1,5 nt/s oraz ograniczoną głębokość wnikania z uwagi na osłabienie wiązki w tkankach (zwykle do 16 cm). Ponieważ wartość maksymalnej prędkości jaka jest możliwa do rejestracji przy użyciu bramki zależy od częstotliwości powtarzania nadawanych impulsów, próbowano zwiększyć wartość prędkości rejestrowanych falą pulsacyjną poprzez wprowadzanie do praktyki klinicznej metody fali impulsacyjnej wysokiej częstotliwości (HPRF). Wykorzystano tu częstotliwość powtarzania rzędu 20-40 kHz. niestety pomimo zachęcających podstaw teoretycznych, w praktyce klinicznej metoda ta nie sprawdziła się.

B. Metoda fali ciągej (CW - continuous wave). Przetwornik ultradźwiękowy' nadaje i odbiera falę ultradźwiękową w sposób ciągły. Dzięki temu metoda ta eliminuje ograniczenia poprzedniej w zakresie rejestracji dużych prędkości przepływu spotykanych w zwężeniach zastawkowych i przeciekach wrodzonych. Jej zastosowanie pozwala na rejestrację prędkości przepływu rzędu 10-12 m/s. Wadą tej metody są występujące niekiedy trudności interpretacyjne np. w sąsiedztwie żyły i tętnicy, bliskie sąsiedztwo dwóch zastawek z nakładającymi się na siebie przepływami. Formy zapisu prędkości przepływu mogą występować albo jako zapisy liniowe prędkości maksymalnej, średniej, amplitudy sygnału dopplerow-skiego lub spektrum częstotliwości - ten ostatni rodzaj obrazowania wykorzystywany jest obecnie najczęściej, dające szybkie i precyzyjne informacje o prędkości i kierunku przepływu krwi oraz pozwalając na wyliczenie niektórych z parametrów hemodynamicznych np. gradientów ciśnień i uściślając ocenę funkcji zastawki np. pole zastawki.