fizjologia stosowana5

1'ulsnkwnH'trlu

Stężenie tlenu jest wprost proporcjonalne do jego prężności:

[0₂) - a (P02)

(P02) - prężność tlenu wc krwi a - współczynnik proporcjonalności

Równanie I lilia dla hemoglobiny można zapisać w postaci: a(P₀₂)"    (P₀₂)"    ,

^{K + a}(^P0₂)    H^po₂)

Wykres zależności saturacji od prężności tlenu jest krzywą sigmoidalną. Dla prężności tlenu większej od 60 mm lig (7,98 kPa) hemoglobina ulega całkowitemu wysyceniu tlenem. W organizmie sytuacja taka jest w płucach i we krwi tętniczej. Poniżej 60 mm 1 Ig (7,98 kPa) następuje gwałtowny spadek saturacji (dlatego też niewydolność oddechową rozpoznaje się, gdy prężność tlenu wc krwi tętniczej spadnie poniżej 60 mm Mg czyli 7,98 kPa).

Tradycyjny pomiar utlenowania krwi wymaga przerwania ciągłości tkanek w celu uzyskania krwi tętniczej lub włośniczkowej arterializowanej. W przypadku konieczności ciągłego monitorowania utlenowania krwi istnieje duże ryzyko zakażenia drobnoustrojami. Powtarzające się często nakłucia są źle tolerowane przez chorych. Metodą pozbawioną tych niedogodności jest pulsoksymetria.

Pomiar metodą pulsoksymetrii opiera się na zjawisku absorpcji światła określonej długości fali (X= 660 nm i 940 nm) przez krew w podskórnym systemie naczyń włosowatych. Metoda ta jest bezpieczna, nie wymaga przerwania ciągłości tkanek przez co pozbawiona jest ryzyka powikłań. Współczesna pulsoksymetria opiera się na założeniu, że zmiany absorpcji oświetlonej skóry zależą od absorpcji pulsującej krwi w sieci naczyń włosowatych skóry.

Urządzenia i aparatura

Każda substancja chemiczna charakteryzuje się odmiennym widmem absorpcji. Widmo absorpcji przedstawiane jest najczęściej w postaci tzw. krzywej spcktrofotometrycznej, czyli wykresu zależności pomiędzy ilością pochłanianego światła a długością fali. Hemoglobina i oksyhemoglobina również posiadają charakterystyczne widma. Przy niektórych długościach fali widmo hemoglobiny i oksyhemoglobiny znacznie się różni intensywnością pochłaniania fal świetlnych, co wykorzystano zarówno w tradycyjnym spektrofotomctrycznym oznaczaniu ilości hemoglobiny utlenowancj, jak i w omawianej pulsoksymetrii. Pulsoksymctr jest w zasadzie odmianą spek-