gdzie a - wektor przyspieszenia
Przyśpieszenie a punktu materialnego jest wprost proporcjonalne do działającej na ten punkt siły, a odwrotnie proporcjonalne do jego masy i ma kierunek i zwrot zgodny z kierunkiem siły
dp = F*dt, całkując obustronnie: fdp ~JF *dt, otrzymujemy P — Pa =F(t— f„)
Przyrost pędu jest równy popędowi siły działającej na ten punkt Jednostką pędu [kg* — ] gdy m * const F = ma + —> ostatni człon to siła odrzutu
Zasada niezależności działania sił - Jeżeli na punkt materialny działa jednocześnie kilka sił, to każda z nich nadaje punktowi przyśpieszenie, tak jak gdyby pozostałych sił nie było
Trzecie prawo New tona - Wzajemne działanie dwóch punktów materialnych na siebie są liczbowo równe i skierowane przeciwnie: Fy =~Fy gdzie :(*’*/)
Przykład:
Na ciało A poruszające się po okręgu działa ciało B znajdujące się w środku okręgu, wywierające sile F - dośrodkową. Skierowana jest ona do środka okręgu, równa F=ma
„ mv2 2
przy czym F =-= mco r
r
Na ciało B natomiast działa siła F‘ll równa liczbowo sile F lecz skierowana od środka okręgu do ciała A - siła odśrodkowa.
Wzajemne oddziaływania między nimi odbywają się za pośrednictwem więzów z drugiej i trzeciej zasady Newtona wynika zasada zachowania pędu układu zamkniętego
Dla układu odosobnionego złożonego z n ciał o masach \ prędkościach
vi *—*vn mamy:
dp d ^ ^
— = — > .m,y, =0 albo > mtv, = const
Wektor pędu układu zamkniętego nie zmienia się w czasie lub suma wektorowa pędów ciał tworzących układ jest stała. Wzajemne oddziaływanie ciał stanowiących układ odosobniony, prowadzi jedynie do wymiany pędów pomiędzy tymi ciałami, a nie może zmienić ruchu układu jako całości. Przykład:
Działanie śruby okrętowej lub śmigła helikoptera. Śruba odrzuca wodę do tyłu, a statek porusza się do przodu.
Istnieją trzy najogólniejsze zasady zachowanie spełnione we wszystkich procesach fizycznych.
Wykład 2 - 2