Tadeusz Pietras, Dariusz Nowak
trofotometru, który mierzy absorbancję emitowanego światła przy długości fali 660 nm i 940 nm. Dla tych długości fali widmo hemoglobiny i oksyhe-moglobiny znacznie się różni.
Zasada pulsoksymetrii opiera się na założeniu, że tylko pulsujące pochłanianie występuje pomiędzy źródłem światła a fotodetektorem i zależy ono od krwi tętniczej w krążeniu skórnym. Źródło światła w pulsoksymetrze składa się z dwóch fotodetektorów emitujących światło długości fali A.=660nm (czerwień) i 940 nm (podczerwień). Dla tych długości fali absor-bancja dla hemoglobiny i oksyhemoglobiny znacznie się różni. Dla światła czerwonego oksyhemoglobina pochłania mniej światła niż hemoglobina, w przeciwieństwie do podczerwieni, gdzie oksyhemoglobina absorbuje więcej niż hemoglobina. Miarą saturacji jest stosunek absorbancji światła czerwonego do światła podczerwonego pomniejszony o współczynnik kalibracji. Norma wartości saturacji we krwi tętniczej wynosi 95-100%.
Zalety pomiaru saturacji metodą pulsoksymetrii:
- nieinwazyjność
- natychmiastowy pomiar
- możliwość ciągłego monitorowania.
Pulsoksymetria, jak każda metoda, nie jest pozbawiona wad i możliwości popełnienia błędu. Dokładność pomiaru metodą pulsoksymetrii znacznie zmniejsza się przy saturacji poniżej 80%.
Pulsoksymetria jest metodą niemiarodajną w przypadku:
- nieprawidłowości w budowie hemoglobiny (np niedokrwistość sier-powatokrwinkowa, talasemie)
- znacznego stopnia niedokrwistości
- obecności na skórze barwników pochłaniających światło w zakresie fal czerwonych i podczerwonych. Przykładem może być bezbarwny lakier do paznokci pochłaniający fale z zakresu podczerwieni
- nadmiernej pigmentacji skóry (dotyczy to również hiperbilirubinemii znacznego stopnia)
- stanów hipoperfuzji obwodowych naczyń włosowatych (wstrząs, zaburzenia rytmu ze spadkiem pojemności minutowej serca)
- artefaktów spowodawanych ruchem pacjenta
- nadmiernego oświetlenie pomieszczenia zwłaszcza światłem z żarówek żarowych (emitujących podczerwień).