Przedstawiony układ zależności wskazuje, że działania związane z procesem demonopolizacji rynku mogą być skierowane przynajmniej w trzech kierunkach (rys. 77).
Rysunek 77
Kierunki demonopolizacji rynku
Pod wpływem demonopolizacji rynku ulega zmianie zarówno zakres stosowania praktyk monopolistycznych, jak i zakres występowania sytuacji monopolistycznych. Tego typu zależność występuje zawsze wówczas, gdy państwo oraz inne podmioty rynku uruchamiają wszystkie wymienione kierunki oddziaływania. W rzeczywistości proces demonopolizacji rynku może mieć szerszy lub węższy zakres, obejmując jeden, dwa łub równocześnie wszystkie przedstawione kierunki postępowania. Demonopolizację rynku z uwzględnieniem jej zróżnicowanego zakresu przedmiotowego przedstawia rys. 78.
Demonopolizacja może być oparta na preferowaniu odmiennych kierunków postępowania oraz odmiennej struktury działań w różnych segmentach rynku. Stopień zmonopolizowania poszczególnych
Rysunek 78
Zakres przedmiotowy demonopolizacji rynku
Przeciwdziałanie |
Regulacja |
Zmiany struktury | ||
praktykom |
porozumień |
podmiotowej | ||
monopolistycznym |
monopolistycznych |
rynku | ||
1 |
II | |||
III |
segmentów rynku jest zazwyczaj zróżnicowany. Zakres przedmiotowy procesu demonopolizacji decyduje o poziomie jej intensywności, która wpływa z kolei na tempo zmian form i struktur rynku oraz sposobów postępowania sprzedawców.
Podstawowym elementem procesu demonopolizacji rynku może być przeciwdziałanie praktykom monopolistycznym:
— przy danej regulacji w zakresie zawierania porozumień monopolistycznych między sprzedawcami,
— przy danej strukturze podmiotowej rynku.
Ten kierunek postępowania jest związany z oddziaływaniem na skutki funkcjonowania monopolu. Nabiera on tym większego znaczenia, im większe są trudności w dziedzinie ograniczania lub eliminowania sytuacji monopolistycznych w poszczególnych segmentach rynku. Proces demonopolizacji, oparty na przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym, jest sprzeczny z dążeniami monopolistów', którzy przez te praktyki zmierzają do utrwalania swojej pozycji monopolistycznej na rynku oraz powiększania efektów działania (renty monopolowej)12.
Proces oddziaływania na skutki funkcjonowania monopolu może być podejmowany zarówmo przez państwo, jak i przez podmioty rynku (nabywców'). Funkcje państwa w tej dziedzinie polegają przede wszystkim na tworzeniu systemu prawnego, który określa19:
— zakaz podejmowania pewnych działań przez monopolistów w stosunkach z innymi podmiotami rynku,
— sfery działalności, w których ten zakaz obowiązuje w sposób bezwzględny, oraz te sfery, w których on nie obowiązuje,
— sposób kontroli oraz rodzaj i wdelkość sankcji za nieprze-
18 F. Misiąg, Demonopolizacja rynku, „Monografie i Syntezy” nr 2, IRWiK, Warszawa 1990.
15 System taki stworzono w Unii Europejskiej już w okresie powstawania tej organizacji. Opiera się on na szczegółowej identyfikacji praktyk monopolistycznych oraz bezwzględnym lub względnym zakazie ich stosowania. Szczegółową charakterystykę regulacji postępowania monopolistów w krajach Unii Europejskiej waz z egzem-plifikacją zakazów stosowania praktyk monopolistycznych prezentuje K. Herdzina w: Wettbewerbspolitik, jw.
235