Przepływy turbulentne w rurociągach dzieli się na cztery zakresy:
Strefa O (krytyczna). Przepływ laminamy utrzymuje się do liczby Re = 2330.
Przepływ turbulentny ustala się powyżej Re = 4000. Pomiędzy tymi strefami znajduje się obszar zwany krytycznym, gdzie mogą występować jeszcze przepływy laminarae, lecz na skutek drobnych nawet zakłóceń stają się burzliwe i po nawet dłuższym czasie nie wracają do postaci
uwarstwionej.
Strefa Ul (rur hydraulicznie gładkich). Zakres, w którym chropowatość przewodu nie uwidacznia się, ponieważ nierówności na ściance przewodu są tak małe, że schowane sa całkowicie wewnątrz tzw. pod warstwy laminamej (bardzo cienkiej warstwie medium płynącego ruchem laminamym przy ściance przewodu, w wyniku działania sił lepkości). Przepływ burzliwy występuje tylko w części centralnej strumienia gazu, nie naruszając części zewnętrznej przylegającej do ścianek. Opór nie zależy od chropowatości rur, a jest jedynie funkcją parametrów przepływu, X =
Strefa IV (przejściowa). Przy dalszym wzroście prędkości laminama warstwa przyścienna staje się coraz cieńsza i nierówności na ściance są przez nią tylko częściowo pokryte. Nierówności te występując ponad warstwę laminamą powodują dodatkowy opór w stosunku do oporu w rurach gładkich. Współczynnik oporu jest zarówno funkcją parametrów przepływu gazu, jak i chropowatości, X =/(Re, e).
Strefa V (z całkowitym wpływem chropowatości). W strefie tej nierówności na ściance
całkowicie wystają z laminamej podwarstwy, powodując powstawanie oporu kształtu poszczególnych nierówności. Opór ten stanowi zdecydowaną większość całkowitego oporu i dlatego też w strefie tej straty zależą od kwadratu prędkości przepływu płynu. Współczynnik oporu w tej strefie jest funkcją chropowatości i nie zależy od parametrów przepływu, X =ff&
Strefy IV i V za uwagi wpływu nierówności ścianek przewodu na wartość współczynnika oporów hydraulicznych A. są potocznie nazywane strefa rur chropowatych.