Geotechnika! 12

Schemat podwójnej warstwy elektrycznej i wykres spadku potencjału w warstwie podwójnej: A - ujemnie naładowana powierzchnia cząstki, B - warstwa jonów trwale związanych z cząstką, C-warstwa dyfuzyjna, D -podwójna warstwa elektryczna, F - roztwór zewnętrzny (woda wolna), e - potencjał termodynamiczny, £-potencjał elektrokinetyczny, 1 - granica rozdziału faz, 2 - granica między nieruchomą i ruchomą częścią podwójnej warstwy , elektrycznej, 3 - granica warstwy podwójnej

Potencjał elektrokinetyczny dla montmorylonitu może osiągnąć wartość 80 mV, a dla kaolinitu 30+40 mV. Większość minerałów charakteryzuje się znakiem ujemnym potencjału elektrokinetycznego. Gdy w zawiesinie wszystkie cząstki mają potencjał jednakowego znaku, następuje ich wzajemne odpychanie. Gdy potencjał £ i elektrokinetyczny jest równy zero, to cząstki zawiesiny są wzajemnie [ przyciągane (zawiesina koaguluje). Przejawia się to łączeniem cząstek w większe ■Mnipienia, tzw. kłaczki, które szybko opadają i tworzą osad galaretowaty o dużej ^porowatości. Elektrolitami powodującymi koagulację mogą być chlorek wapnia lub ■kwas solny. W celu rozdzielenia agregatów w gruncie na oddzielne cząstki należy 1 zwiększyć potencjał elektrokinetyczny przez dodanie tzw. stabilizatora (np. ■roztworu amoniaku lub szkła wodnego).