hpqscan0097

tów widokowych, a także wykorzystanie cypli do uzyskania najlepszych widoków z mieszkań. Mieszkańcy, indagowani przez dziennikarzy czasopisma „Detail” przyznawali, że najlepszą stroną zamieszkiwania na Borneo jest kontakt z wodą, dużo światła, cisza i możliwość parkowania własnej łodzi tuż przy drzwiach mieszkania¹⁰.

Rzeźbiarsko ukształtowane dominanty „meteorytów” zmieniają skalę, każą zapomnieć : pasmowym, tradycyjnie holenderskim podziale większości działek na obu półwyspach, '-prowadzają hybrydowe place, ułatwiające orientację i identyfikację. Dwa spośród nich są uż zamieszkane, ostatni zostanie ukończony w 2003 r. Swoistym znakiem przestrzennym -la półwyspu Sporenburg stał się superblok, znany jako „wieloryb”, o niezwykłej bryle, ' ■-órej genezę autorzy (Frits van Dongen i de Architekten Cie) upatrują w analizie kierunku : idania promieni słonecznych, a której wygląd istotnie przypomina orkę wyskakującą z wody. najistotniejszym zabiegiem formalnym było tu uwolnienie parteru, w celu uzyskania oświecenia niższych kondygnacji wnętrza superbloku światłem słonecznym¹\

Do ukończenia realizacji ostatniego z meteorytów „wieloryb” pozostanie głównym akcentem Sporenburga, pomimo że u nasady półwyspu ma konkurencję w postaci wieżowca r„eszkalnego z zespołem handlowym w parterze - kompleksu „Brazilie” (autorstwa archi-ritów z biura Neutelings Riedijk).

Na wyspie Java, poprzecinanej poprzecznymi małymi kanałami, gdzie dominuje zabu-:: wa wielorodzinna, uzyskano zupełnie inne wrażenie, mniej amsterdamskie, bardziej we-eckie, dzięki kolorytowi i zmniejszonej skali (szerokości) uliczek, oddzielających koloro-r. powtarzalne kamieniczki od wody. Od północy wyspa ma charakter jednolitej obrzeż--: zabudowy o skali dziewiętnastowiecznego kwartału, od południa, dzięki nowym wą-;iim kanałom zmienia zupełnie swój charakter. Wciąż jeszcze nierozstrzygnięte są losy za--• rdniego cypla wyspy Java, czeka on na zadowalający mieszkańców i władze projekt, : ionkurs ideowy nie przyniósł rozstrzygnięcia.

Teren wschodniego portu w Amsterdamie jest przykładem na to, że duże zróżnicowanie ~malne można osiągnąć przez niewielkie zmiany przekrojów zabudowy i szerokości ka-iiiłów, przenikanie siatki dróg i zabudowy z siatką czy linią nabrzeża rzeki i kanałów.

Najbardziej krańcowym realizowalnym pomysłem na zabudowę mieszkaniową związa-

-    z wodą wydaje się być budynek w zachodniej części industrialnego nabrzeża Amsterda-

-    - megastruktura Silodam (studio architektoniczne MVRDV). 157 mieszkań, połączo-* : z w zespoły różniące się funkcją, konstrukcją i typologią przestrzeni ułożonych jest jak . ;c:enery w porcie jedne na drugich połączone z lądem wąską jezdnią i pieszą ścieżką -

'«-Tiianym trapem głęboko wybiegającym w nurt rzeki Ij. SILODAM sąsiaduje ze wznie-: Tym w 1898 r. starym elewatorem zbożowym (arch. J.F. Klinkhamer), obecnie zamie-i ~ym na mieszkania i pracownie. Zaskakująco naturalnie wpisuje się ta megastruktura w pa industrialny krajobraz. Wydawałoby się, że jej ogrom powinien przytłaczać, tu jednak

1

letail Konzept 42, seria 2002, nr 3, Wohnungsbau, str. 278.

³¹ lokonano tu redefinicji miejskiego bloku zabudowy, autorzy porównują swój budynek do klasycznego 2j. Amsterdamu „bloku Berlagego”, którego obrys jest identyczny, przy dwukrotnie mniejszym programie "racjonalnym.