hpqscan0129

155

berti, architekt florencki z XV w stworzył definicję obrazu jako okna, przez które widać to, co chcą namalować w mym dziele. By ten aspekt bardziej podkreślić, rama obrazu przez wieki miała często dosłowny kształt okna.

„OKNO UKRYTE” I OKNO ODBITE

W licznych przedstawieniach scen we wnętrzach domu mamy do czynienia z „oknem ukrytym”. W scenach tych widzimy działanie światła wpadającego do wnętrza, choć nie widzimy samego okna.

Do przedstawień z „ukrytym oknem” można zaliczyć również takie, gdzie niewidoczne okno odbija się w lustrze, bądź w jakimś innym przedmiocie, na przykład ze szkła czy pocerowanego metalu. W licznych rzeczywistych wnętrzach pałacowych, na wzór sali lustrzanej w Wersalu, umieszczano specjalnie wielkie lustra naprzeciw okien, by wprowadzić więcej światła i stworzyć iluzję większej przestrzeni.

W tej serii odbitych okien najbardziej fascynującym pomysłem malarskim jest okno odbite

oczach przedstawionych na obrazach postaci. Ten malarski chwyt nadający oku blask

vm z jego otworó¹* i: nasze ciało, które v . znaczająpodsti-

iszelkie przekraczu-i czynnością zwykei i sień. Przemieszcza kiach i ma inne z:u-y.vadzi do bezposre ę. malarstwie ma^ py.

*ce religijnej, czas: arów wewnętrzne gr ib bardziej rozbiec:-duszy przedstaw

IA

izieła i jednocześni; a Leon Baptysta

„Okno ukryte”. Okno - oko - zwierciadło