80865

KANT

Koncepcja oświecenia Mg Kanta:

Kant stworzył definicję oświecenia jako epoki, w której ludzie wyszli z niepelnoletności, czyli nieumiejętności wykorzystywania rozumu.

Kant zalicza się do myślicieli, którzy liipotetycznie zakładali, że istniał stan natury i zakładał, że powstała umowa społeczna, by nas chronić.

Nie można stosować prawa do oporu przeciwko władzy, bo ani społeczeństwo, ani władza nie może rozstrzygać, gdyż nie można być sędzią we własnej sprawie, jest to konflikt nie roztrzygniony.

Ludzie i władza są niedoskonali. Wg niego ta władza postępuje żle, nie dlatego, że chce żle postępować, tylko dlatego, że jest nie doinformowana o naszych potrzebach. Do poinfonnowania władzy o naszych potrzebach ma służyć swoboda wypowiedzi, to ma wyeliminować konflikt między władzą a społeczeństwem.

Koncepcja moralności wg Kanta:

Oparta jest na poczuciu obowiązku.

Uważa on, że mamy wszyscy wewnątrz prawo moralne (imperatyw kategoryczny lub praktyczny - inne ujęcie tego samego prawa).

IMPERATYW KATEGORYCZNY - postępuj tylko wg takiej maksymy, dzięki której możesz zarazem chcieć, aby stała się prawem powszeclinym.

IMPERATYW PRAKTYCZNY postępuj tak, byś człowieczeństwa tak w sobie, jak też w osobie każdego innego zawsze używał zarazem jako celu nigdy jako środka.

Sprowadzają się one do:

1 - wszą: moje postępowanie będzie wtedy moralne, kiedy uznam, że każdy może postępować tak jak ja w tych okolicznościach również w stosunku do mnie.

Kant wyraźnie oddziela prawo i moralność. Postępowanie jest moralne, kiedy wypływa z poczucia obowiązku. Zadaniem prawa jest oclirona naszych wolności. Moralność jest w nas.

Kant ściśle łączy politykę i moralność. Politycy powinni postępować z poczucia obowiązku. Uważał, że są dwa cele, które stoją przed ludzkością, do których realizacji zmierzamy, ale których nigdy nie zrealizujemy.

1.    Stworzenie państwa celów (stworzenie takich relacji, gdzie człowiek będzie celem samym w sobie, warunkiem jest wieczny pokój).

2.    Poznanie świata rzeczy samych w sobie (dochodzi do wniosku, że świat tan który poznajemy to nie jest świat rzeczywisty, bo poznanie go jest ograniczone naszymi zmysłami, czasem i przestrzenią).