HWScan00181

na jazdę po krzywcie jest znacznie większe, a^Tmoc^nTeczn™^

ialdv nn°kr^P^^StC-^j -^W fojgąsienicowym mechanizmie udział mocy do

wraz^yz^PmcSilmem^eSrio^mat^iy' ^Komeczny J^est natomiast specjalny silnik wraz z mechanizmem do sterowania gąsienic kieruiacvHh _ ₇hprinv

*nva^enymTs™Ltszc^ąwf lub"¹' ^Me?hanizmy W* gSienicanAio-

miedzvdwu i trńi«a«io ■ ^w,ącV gąsienicowe. Zasadnicza różnica dokładni _SLrowanio ⁰^^{m medla}"^iz™>» jazdy polega na osiągalnej

wtedy^ChBd^dv^Wcf.?_it"ⁱ:°^WyCh "'“I’³®™"’ ^^dy PO krzywiżnic zachodzi niż nn Jror,^. ^P° ^wewn<?^trznej stronie krzywizny jedzie wolniej, sie obracać w ^^^nętrz?^e.J- Ponieważ w tym przypadku gąsienice muszą gąsienice Lr₇pin f^ZyZmC P^0Z10mej’ Powstają opory tarcia, spychające iest zafpm    ■ i ^^^zncJ strome krzywizny. Rzeczywisty jej promień

. ^{atem Wlę}.^{kS2y mz} teoretyczny. Ponieważ wymagane opóźnienie gą-nia wierdwueis^Zne- ^{W St0Sunku do zew}nętrznej jest trudne do określe-że ’z^etZnl a^^WC mech*^nizmy są na ogół sterowane w ten sposob. odsteD^zasu »    ^ę P^rzy^ham°wuje się lub zatrzymuje na krótki

<P , maszyna w sposob skokowy porusza się po linii łamanej pys. 5.24). Urządzenie może się dzięki temu obracać wokół jednej gąsienicy. a przy przeciwbieżnym ruchu obu gąsienic następuje obrót wokół gródka maszyny. Taka duża zwrotność jest korzystna w razie konieczności ucieczki z zagrożonego terenu. Wadą tych mechanizmów jazdy jest brak płynności ruchu po krzywiźnie. Dla uzyskania ciągłości ruchu po pzywiźnie mechanizm jazdy należy wyposażyć w wielostopniowy układ feonarda lub inny podobny układ sterowania, aby zapewnić dokładną regulację prędkości. Dwugąsienicowe mechanizmy jazdy wykazują dużą jjvvrotność w stosunku do innych mechanizmów gąsienicowych i są projektowane dla maszyn o ciężarze do 600 T.

| Koparki wielonaczyniowe łańcuchowe, pracujące na poziomach, muszą przejeżdżać równolegle do krawędzi skarpy, aby utrzymać właściwe głębokości urabiania. W takich przypadkach stosuje się opisane już gąsienicowe mechanizmy jazdy z gąsienicami sterowanymi, w których pod każdym punktem podparcia ustawia się pojedynczą albo podwójną gąsienicę. W największych dotychczas budowanych gąsienicowych mechanizmach jazdy przewiduje się po dwie podwójne gąsienice pod każdym punktem podparcia, tak że przenoszenie ciężaru maszyn na podłoże odbywa się za [pomocą dwunastu gąsienic.

5.2.2. Przykłady rozwiązań konstrukcyjnych

W Przykładowe dane techniczne gąsienicowych mechanizmów jazdy oraz schematy układów wahaczy i podparć kół bieżnych, zapewniających równomierny rozkład ciężaru na podłoże, zestawiono w tablicy 5.5. Dane techniczne sztywnego podwozia gąsienicowego małej koparki podano w tablicy 5.5 (układ a). Koła bieżne napędowe i zwrotne są ułożyskowanc na osiach i wałach. Przemieszczanie się środka ciężkości maszyny wywołuje w tym typie podwozia znaczny wzrost maksymalnych nacisków na koła bieżne. Zmiany obciążeń kół bieżnych w tym podwoziu są znacznie większe, aniżeli w mechanizmie jazdy o trójpunktowym podparciu ^ wyrównaniem wahaczowym (tablica 5.5 układ b). Dźwigar jednej gąsienicy połączono sztywno z podwoziem maszyny, a druga gąsienica jest ułożyskowana wahliwie w płaszczyźnie pionowej na osi zabudowanej w podwoziu. Uzyskuje się w ten sposób podparcie trójpunktowe. Ze ^zrostem ciężaru powiększa się liczba kół bieżnych (tablica 5.5 układ c). I Aby otrzymać mniejsze naciski na koła jezdne, stosuje się dwubież-aiowe łańcuchy gąsienicowe (tablica 5.5 układ d i /). Dwukołowe wahacze Połączone są dla wyrównania poprzecznych przechyleń poprzecznicą, podobnie jak w mechanizmach szynowych. Poprzecznice te są każdorazowo łożyskowane obrotowo, po dwie w wahaczu i mogą się wahać prostopadle do kierunku jazdy. W układzie tym możliwe jest przy tej samej długości Sąsienic zabudowanie podwójnej liczby kół bieżnych. Ponieważ jeden człon gąsienicowy obciąża dwa koła bieżne, rozkład nacisków na łańcuch Sąsienicowy, a tym samym na podłoże, jest korzystniejszy. Wymaga to fcdnak większej liczby elementów, tak że gąsienica staje się cięższa i droż-^S2a niż gąsienica jednobieżniowa.

% Dla przeładunku urobionej masy na środki transportu podłącza się ■> koparek niezależne samojezdne przenośniki ładujące. Połączenie kolski z urządzeniem załadowczym wykonane jest za pomocą teleskopowo-zesuwnego mostu przenośnikowego. Jeden z takich dużych układów

99r,