HWScan00233

(6.13)

Qr_

O_red

Oprócz sprawdzenia pewności dla obciążeń quasi statycznych należy przeprowadzić obliczenie pewności przy obciążeniach zmęczeniowych. Sprawdza się ją tylko w przypadkach głównego obciążenia granicznego G. Wymagana pewność przy obciążeniach zmęczeniowych jest zależna od stosunku x naprężeń granicznych i rodzaju części konstrukcyjnej. Jako wartości największych naprężeń granicznych przyjmować należy naprężenie maksymalne a_max oraz minimalne o_m,_n. Stosunek granicznych naprężeń określa się jako

x    (6.14)

°max

gdzie x jest dodatnie w zakresie obciążeń tętniących oraz ujemne w zakresie obciążeń wahadłowych.

Wymaganą pewność v zgodnie z wzorem

v = ,-^^r-    (6.15)

^KP1«c

należy określić z wykresu (rys. 6.25).

Rys. 6.25. Pewność v dla części

a — bez karbu, b — z karbem (linia a dla wrzecion kół zębatych zębnic, linia b dla innych

części maszyn)

Przy ustalaniu dopuszczalnych naprężeń górnych

k

ma\

Qr

(6.16)

posługujemy się wykresem wytrzymałości trwałej (rys. 6.26). Dopuszczalne naprężenia k_mox określa się na podstawie pewności v' odniesionej do amplitudy wahań naprężeń, to jest do wartości

a_a = 0,5 (o_mav — a_min)    (6.17)

(6.18)

Dla części bez karbu v = 2,8, dla części z karbem v = 5,0. Natomiast pewność v = 5,0 obowiązuje dla tych części z karbem, których współ-

Rys. 6.26. Wykres wytrzymałości trwałej "m«x ^_ naprężenie maksymalne, v_m\_n — naprężenie minimalne,    — naprężenie średnie,

_5(ł — amplituda naprężenia, Q_r — granica plastyczności,

Z_rc — wytrzymałość zmęczeniowa przy obciążeniu wahadłowym, k_max ~ dopuszczalne naprężenie, li_a— dopuszczalna amplituda wahań naprężeń,

#    Gfl

v = -- — pewność odniesiona do amplitudy wahań naprężeń

ka