IM000088

65.    FLOTACJA SOU TRUDNO ROZPUSZCZALNYCH: Należą do nich fluoryt, baryt, celestyn, tal cyt. magnezyt, dolomit, bastnezyt, szclH, oraz apatyt i jego odmiany. Minerały te można flotować rozmaitymi kolektorami jonowymi. Flotują one w szerokim zakresie pH i stężeń kolektora. Z reguły sam kolektor nie wystarcza do selektywnego wydzielenia użytecznego minerału typu soli z surowca wyjściowego. Dlatego stosuje się depresory: suhstancje organiczne (szkło wodne), kwasy organiczne proste ( cytrynowy) i złożono (burnusowy), węglowodany (skrobia), ekstrakty z drzew (tanina).

66.    FLOTACJA SOU ROZPUSZCZALNYCH: takich jak: halit sylwin, karnalit, kizeryt jrowadś się za pomocą kolektorów kationowych i anionowych z ich roztworów nasyconych. Flotację prowadzi się w celu rozdziału soli między sobą, a także usunięcia z układu flotacyjnego minerałów płonnych, którymi mogą być drobne ziarna glino krzemianów oraz innych minerałów, np. węglany. Do rozdziału wykorzystuje się fakt, że niektóre z nich są w nasyconych roztworach wodnych naładowane elektrycznie dodatnio a inne ujemnie.

67.    FLOTACJA WĘGLA: Wzbogaca się go metodami grawitacyjnymi, ale są one skuteczno przy uriamieniu mniejszym od 0,05 mm, wówczas jedyną skuteczną metodą wzbogacania jest flotacja. Ziarna węgla wykmzują się wysoką, naturalną hydrofobowości ą. Zanieczyszczenie substancją mineralną powierzchni powoduje obniżenie wartości opalowej i utratę hydrofobowości. Oprócz tego utratę powodują procesy utleniania. Wzbogacanie węgla ma na celu obniżenie zawartości popiołu.

69.    FLOTO WNI KI LABORATORYJNE: W skali mikrolaboratoryjnej stosujemy: flotownik Hallimonda. flotownik Hallimonda - Ewena, modyfikowany flotownik Hallimonda, flotownik drobnych ziam, flotownik uniwersalny, maszynki flotacyjne (Detwcr, Mcchanobr) — miniatura dużych maszyn flotacyjnych.

70.    KOLUMNY FLOTACYJNE: flotację niektórych rud surowców wykonuje się w kolumnach flotacyjnych. Teoretycznie mają one przewagę nad innymi maszynami flotacyjnymi, bo zachodzi w nich jednocześnie flotacja główna i kilka flotacji czyszczących.

71.    MASZYNY FLOTACYJNE: podział; mechaniczne (wyposażono w wirnik, który zasysa powietrze i miesza ziarna oraz pęcherzyki); pneumatyczne (brak wirnika, doprowadzano powietrze pod ciśnieniem ulega dyspergowaniu, np. flotownik James ona); pneumatyczno - mechaniczne (odmiana maszyn mechanicznych, powietrze doprowadzane pod ciśnieniem, np. maszyny flotacyjne typu IZ oraz Dcnva- i Oit vX próżniowe (pęcherzyki powietrza wytwarzają się bezpośrednio na powierzchni ziem flotacyjnych, dzięki obniżonemu ciśnieniu w układzie flotacyjnym); kolumnowe.

72.    ISTOTA KOAGULACJI: koagulacja polega na łączeniu się drobnych ziam znajdujących ?ię w roztworze wodnym w większo zespoły zwano ko a gulami, które opadają na dno naczynia. Stosowana jest do klarowania wód, oczyszczania nadawy do flotacji.

7J. ODDZIAŁYWANIA MOLEKULARNE W KOAGULACJI: zwane lei dyspersyjnymi — są wszechobecne i zawsze występują między obiektami materialnymi. Zaletą one od stałej Hcmakera, ale łakżn od odległości między obiektami i ich kształtem.

14. ODDZIAŁYWANIA ELEKTRYCZNE W KOAGULACJI: energia oddziaływania jest odwrotnie proporcjonalna do odległości między jonami.

75.    ODDZIAŁYWANIA STRUKTURAI.NK W KOAGULACJI: ważno w układach gdzie występuje woda. Wynikają one z usytuowania cząsteczek wody na granicy z fazą stałą a ustawienie lo zależy głównie od hydrofilności i hydrofobowości powierzchni.

76.    KRZYWA DLVO: to typowa krzywa oddziaływań sumarycznych Vu ilustrująca wyniki obliczeń procesu

koagulacji za pomocą teorii DLYO. Przebieg tych krzywych może być bardzo różny, jednak zawsze wyróżnia się dwa punkty odniesienia: zerowe oddziaływania - gdy ziarna są w dużej odległości od siebie 1L; crazńzw. / Pierwsze minimum - występuje na początku wykresu przy odległości II*, odpowiadającej odjfcglaścsmiędzy atomami w ciele stałym.    ( I

77. DEFINICJA WSKAŹNIKA STABILNOŚCI (W)', wskaźnik stabilności jest jednym z głównych    •; parametrów procesu koagulacji, zależy od oddziaływań elektrostatycznych, molekularnych i strukturalnych pomiędzy damami. Wskaźnik stabilności W jest miarą zdolności do koagulacji. W*(liczba zderzeń pomiędzy ¹ cząstkami) / (liczb* zderzeń prowadzących do koagulacji)

78.    CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA KOAGULACJĘ: - zmiana pH lub dodanie jonów potencjał otwćrczych; • potencja] cząstek < 25mm; -koagulację można spowodować elektrolitem dodając sól czyli składnik elektryczny jonów soli.

79.    SELEKTYWNA KOACULACJA: podczas selektywnej koagulacji jeden rodzaj zim zawiesiny ulega koagulacji a drugi nie. Rozdział skoagulowanego osadu od ziam nie ulegających koagulacji i sedymentacji odbywa się przoz przelewania, zlewanie.

80.    ISTOTA FLOKULACJI: Flokulacja jest procesem, w którym drobne ziarna, nłyspergowanc w wodzie łub innej cieczy, ulegnją agregacji pod wpływem związku wiążącego, zwanego /loku laniem.

81.    FLOKULANTY: Cząsteczka flokulanta musi być długa i elastyczna, aby po adsorpcji różnych części łańcucha flokulanta na wielu ziarnach jednocześni o mogło nastąpić wiązani o ziam w agregaty. Powstające agregaty drobnych ziam są nazywaneJlokulnml. które, mając znacznie większe rozmiary niż cząstki wyjściowe, opadają pod wpływem sil grawitacyjnych, znacznie szybciej niż pojedyncze ziarna, na które działają siły

,v*

6