IMAG0013

.) geograficzne: zmierzam do pewnej różnon _w których powstały omawiane końce

i. Krymi—- o—^

r.' 1 kultur, u których powstały omawiane konc

mamane s* orientacje amerykańskie CNidn o ^epcJ^e- Stan .

r^n-McCmrt. ^HKiim + Masoni, gjgj |H|

" '^r — -v--- ! ypr^,

YermeerJ

c-irow), czeska (Levy), fińska (Holzl .osvjst--> (MŁjkańska (Holmes) i izraelska (Toury). holcndersko-aii    _zachoWać różnorodność gatunków

, i/rytcrium tekstów    autorom za punkt wyjścia. Z tego |

;._a^v tekstu. ^ktoren, _konćepcia oparta na Biblii (Nida), prozie ^^f^^ntHoTmes. Toury), poezji (Pound. "

Wik

\{in

ink

mtmckiej (IM McGuirc). rckli styczne (Komis* 3. Kntenun

4 Kiyu

Q|

OL Mo

09 soła

B

V (ReJssT Holz-Manttari) ora3 Wilss. Hatim - Mason), zykowe (restry kcyjne): staram się w miarą moż-| ; źródeł oryginalnych, co jest możliwe w przy. ^Z ńcko- i anglojęzycznych (nie licząc, rzecz jasna, W kilku przypadkach, z powodu icja ta by ła jednak niemożliwa do

końce

^:cPcje H

^assnett.

ngwi.

[nu dydaktyczne. uwzględniam niekwestionowane niska w przekiadoznawstwie, bez których nie obywl fasa rozprawa (Nida, Wiiis, Levy, R i co prawda ezęsSo wzmiankowanej

łz-X4m

te, kio b ntan

|^va >), ale także I wykazywane I i nieznane w Polsce ze Hatim + Mason, Bassnett-lią wielką popularnością, złość; o przewadze pi er- 1

stemotwórczcgo ki yz wszelka kafegi Sfcacyjaego redukej dorobku tndywtdi i sprawiedliwości. ogótu współczesnych teorii przekładu r znakomitych pracach A, Pisarskiej + [tofiak, które stanowiły dla mnie źródło

egoryz

cara

ywzn

odb

swu-i przed-WI się

co prowadzi badaczy ich

inspiracji i informacji. Syntezy tej syntezy dokonał w swoim świetnym Yademecum K. Lipiński. Wymienionym publikacjom nie można robić konkurencji: można co najwyżej dopowiedzieć, co w nich zostało niewypowiedziane ze wzglądów metodologicznych.

Rozdział trzeci stanowi próbą uniwersalistycznej refleksji nad przekładem, z której wyłaniają sią te jego elementy, które charakteryzują zarazem całą ludzką rzeczywistość u progu trzeciego tysiąclecia. Jak najbardziej zgadzam sią bowiem z L. Venuttim (1998), który ubolewa nad hermetycznością refleksji nad przekładem, nie wykraczającej poza ścisłe granice branży i jest uprawiana przez teoretyków i praktyków przekładu z przeznaczeniem dla kolegów po fachu.

Obecny stan przekładoznawstwa, poprzez dominujące w nim tendencje, ma charakter historyczny i wynika z dialektycznego ścierania sią przeciwieństw, co powiedział Hegel w odniesieniu do całości wytworów świata ludzkiego, bądącego w jego filozofii obiektywizacją absolutnego ducha. Paralele pomiędzy ideową zawartością teorii przekładowczych a rzeczywistością pozaj ęzyko w ą, które przedstawiam w rozdziale trzecim pod nazwą impulsów, mają zasygnalizować „niebezpieczne związki” pomiędzy myślą a bytem, które nie przestają dawać o sobie znać przez fakt ich negacji.

jak i w brzmieniu oryginalnym

Mając na uwadze potrzeby czytelnika — studenta filologii, który' może zechce skorzystać z przytaczanych w ninieiszei pracv cytatów, często podaję te cytaty zarówno w tłumaczeniu własmm.

tvczv