IMAG0186 (9)

48 Wyniki badań

I ABI.LA 27. Średnia wysokość koni w kłębie określona metodę Vitta. na podstawie kości: promieniowej, śródręcza III, piszczelowej i śródstopia 111 [cm]

Symbole >Uitystyczne	Zespół chronologiczny*)
	A B C D	E
X	Koić promieniowa 126,4	132,7	131,0
t	-	4,3	8.4
n	2	10	Ti
X	Kość śródręcza III 132,7 - 125,7 **	131,2	134,3 (**)
s	2,0	5.0	7.8
n	1 - U	26	148
X	Kość piuctdowi 129,4 - 126,4	131,8	132,6
s	-	3,4	8,5
n	1 - 2	9	49
X	Kość śródstopia III 133,3 130,0	130,5	133,7
s	2.7	3,4	8.7
H	1 5	8	125
^al Oznaczenia jak w tabeli 2.			*

**) Różnice istotne przy a *■ 0,01.

Uwaga: W nawiasach podane są różnice istotne między zespołem C i E.

TABELA 28. Średnie tempo zmian wysokości koni w kłębie, określonej z różnych kości metodą Kie-sewaltera. między zespołami C i D oraz D i E [cm/1000 lat]

Nazwa kości	Zespoły chronologiczne^4)
	C/D	D/E
Kość promieniowa	6,9	-2,9
Koić iródręcz* Ul	6.3	3,4
Kość piszczelowa	3,4	-0,3
Kość śródstopia III	-0,4	2.9

^a) Oznaczenia jak w tabeli 2.

Podział koni na grupy, pod względem różnej wysokości w kłębie, według tabeli Vitta (.1952) podano na przykładzie wielkości tej cechy określonej na podstawie długości kości śródręcza III, gdyż kość ta była wśród elementów szkieletu wykorzystanych do tego celu najliczniej w materiale reprezentowana. Koń z zespołu chronologicznego A, według tej klasyfikacji, należy do grupy niższych niż średnie, zdecydowaną zaś większość osobników z zespołu C należy zaliczyć do grup niskich (tab. 29). W zespole D zwiększa się udział osobników niższych od średnich, pojawiają się również konie o wysokości średniej. Nato-

TABELA 29. Podział kall na grupy w zależności od wysokości w kłębie, określonej na podstawie kości śródręcza III, według tabeli Vltta

Wysokość w kłębie [cm]	Zespół chronologiczny''
	A		B	C		D		E
	liczba %		liczba %	liczba %		liczba %		liczba	%
112-120	-	—	-	_	_	_	_	5	3.4
120-128	-	-	-	11	78,6	U	42,3	26	17,6
128-134	1	100,0	-	3	21.4	10	38,5	56	37,8
136-144	-	-	-	-		5	19.2	49	33.1
144-152	-	-	- -	_	_	_		9	6.1
152-160	-	-	-	-	-	-	-	3	2,0

*’ Oznaczenia jak w tabeli 2.

miast w zespole chronologicznym E, oprócz nieznacznego odsetka koni niskich, występuje pokaźna liczba okazów niższych od średnich i średnich, a także koni wyższych od średnich i wysoldch.

Oprócz podziału według tabeli Vitta, wprowadzono w niniejszej pracy podział własny. Wykorzystano tu, podobnie jak powyżej, wysokość w kłębie obliczoną metodą Vitta (1952), na podstawie długości kości śródręcza III. W podziale tym wyznaczono następujące kryteria:

1)    konie niskie    < 131 im,

2)    konie średnio niskie 132 - 135 cm,

3)    konie średnio wysokie 136 — 142 cm,

4)    konie wysokie    > 143 cm.

Według tych kryteriów wszystkie konie z zespołu A i C należą do niskich (tab. 30).

W zespole D zmniejsza się odsetek koni niskich, przy jednoczesnym występowaniu osobników średnio niskich, średnio wysokich I wysokich. W zespole E natomiast występuje dalszy spadek udziału koni niskich, niewielkie zmniejszenie koni średnio niskich oraz zwiększenie odsetka osobników średnio wysokich 1 wysokich.

TABELA 30. Zestawienie udziału koni o różnej wysokości w kłębie, frapowanych według wartości ćwiartkowych, w zespołach chronologicznych

Grupa koni	Zespół chronologiczny'!
	A	B	C	D	E
	liczba %	liczba %	liczba %	liczba »	liczba	%
Niskie Średnio niskie Średnio wysokie Wysokie	1 100,0	-	14 100,0	16 61,6 3    19,2 4    15,4 1 3.8	57 ' 27 48 16	38.5 18,2 32.3 10,8

** Oznaczenia jak w tabeli 2.