Grzyby niedoskonałe1

94

Rząd:    Agaricales - Bedłkowce

Grzyby z tego rzędu wytwarzają typowe owo cni ki dla grzybów kapeluszowych, a więc złożone z trzona i kapelusza, na których po dolnej stronie występuje hyraenofor blaszkowaty lub rzadziej rurkowaty.

Należą tu przeważnie grzyby saprofityczne, wśród których jest dużo grzybów jadalnych z rodzajów: Boletus, Lactarlus, Agaricus i inne, oraz trujących. Nieliczne tylko gatunki z rzędu Agaricaies są patogenami roślin, a wśród nich największe znaczenie gospodarcze ma Armillaria melisa.

4.2.4.2o5. Poriarromada: ^Deuteromycotina - grzyby niedoskonałe

Podgroraada ta obejmuje tzw. grzyby niedoskonałe /Fungi imperfecti/,

* u których znane są tylko stadia niedoskonałe a więc stadia konidiałne tych grzybów. Dla wielu gatunków z tej grupy wykryto stadia doskonałe, są to najczęściej workowce i tam też zostają wtedy przeniesione.Możliwe jest, że niektóre grzyby tu należące wymagają do wytworzenia stadium doskonałego specyficznych warunków, być może wiele z nich w ogóle nie ma stadium doskonałego. Wszystkie więc grzyby, u których nie poznano stadium doskonałego, a więc nie można ich sklasyfikować do naturalnej jednostki systematycznej, dla porządku zalicza się do Deuteroirvcoti~-na. Jest to więc sztucznie utworzona grupa, obejmująca formy konidiałne różnych grzybów. Dalszy podział w obrębie tej grupy jest również sztu-. czny, oparty na łatwych do stwierdzenia cechach morfologicznych grzybni, sposobie wytwarzania zarodników konidialnych oraz ich cech morfologicznych.

•*

Do grzybów niedoskonałych należą gatunki wytwarzające typową nitko-watą grzybnię jak również grzyby, które nie wytwarzają strzępek grzybni, lecz tylko pojedyncze komórki, rozmnażające się przez pączkowanie /grzyby drożdżoidalnę/5 niekiedy tworzące pseudomycelium /nibygrzybnie/ złożone z krótkich łańcuszków komórek.

Zarodniki konidiałne powstają na trzonkach konidialnych, które wyrastają z podłoża pojedynczo lub też w formie koremiów, sporodochiów,acer-“ wul u sów lub piknid /rys. 34/.-

Koremia, czyli synnemata stanowią zespoły mocno, bocznie złączonych trzonków konidialnych, które u góry są rozpierzchłe.

Sporodochla - to poduśzeczkowate sploty grzybni pokryte zwartą palisadową warstwą trzonków konidialnych.

Rys.3^* Różne typy zarodnikowania konidialnego: 1 - strzępka konidialna, 2-3 - rozgałęzione strzępki konidiałne_P 4 - fialida uwalniająca, konidia, 5 - sporangiola ze sporangiosporami, 6- koremium lub synnema, 7 - sporodochium, 8 - acerwulus, 9 - piknidium

Acerwulusy wytwarzają się w tkance żywiciela /pod kutykulą, wewnątrz skórki lub pod skórką/ i są złożone z wyraźnie ograniczonej y/arstwy zwartej grzybni, na której powstają ułożone w warstwę trzonki konidiałne. Po dojrzeniu zarodników kutikula lub skórka pęka i odsłania trzonki koni dLialne z zarodnikami.

Plklndla są to owocniki kuliste opatrzone ujściem na szczycie.Wewnętrzna powierzchnia ścian tych owocników wysłana jest zwartą warstwą trzonków konidialnych.

Bardzo zróżnicowana budowa, kształt i zabarwienie zarodników stanowią ppdstawę do podziału tych grzybów na niższe jednostki systematyczne.

Wśród Deuteromycotina mamy zarówno formy saprofityczne, które przeważają, ale mamy tu ponadto pasożyty roślin, nadpasożyty innych grzybów pasożytniczych oraz gatunki drapieżne przystosowane do chwytania i zabijania nicieni glebowych.