(698)

prewencyjne. Skuteczność reagowania uzależnia się od przeciwdziałania, które opar|| jest na szerokim porozumieniu między państwami i wymianie informacji. Ta z kpi

Defensywny charakter wojny z terroryzmem zakłada w sferze taktyki uderzepf

pociąga za sobą niejednokrotnie ujawnianie wiadomości uznawanych przez państ\y|| za ściśle tajne i godzące w jego własne bezpieczeństwo narodowe. Słuszny więc \wj| daje się postulat rewizji przynajmniej niektórych aspektów pojęcia bezpieczeństwp narodowe, żeby skorelować je z bezpieczeństwem międzynarodowym w aspekciS walki z największym dla niego zagrożeniem - globalnym terroryzmem¹. Wskazuje® się na potrzebę formowania tak zwanej dobrowolnej koalicji (coalition of willing)§ opartej na zespoleniu wysiłków elementów militarnych z cywilnymi, aby z jednej! strony uniemożliwić wykorzystywanie przez organizacje terrorystyczne teiytorió\||| obcych państw (atak), a z drugiej pozbawić je dostępu do źródeł finansowania (Mjj| westycje, pranie brudnych pieniędzy itp.)².    .... ISS !

W związku z tym istnieje potrzeba stworzenia wspólnych dla całej międzyn$t|| \ rodowej społeczności standardów zwalczania terroryzmu. Podstawową w tym rojgfi powinna przejąć skupiająca niemal wszystkie państwa ONZ. Wymagałoby to uznali« nia nadrzędności tworzonego przez nią prawa. Natomiast w sferze wykonawczej}® i podkreśla się potrzebę zacieśniania współpracy między poszczególnymi państwami.S§ ■ Według wielu ekspertów i polityków byłby to spójny i przejrzysty mechanizm umiel|| j jący skutecznie przeciwdziałać wyzwaniom rzuconym międzynarodowej społeczno*^ ® ści, a w razie potrzeby skutecznie na nie odpowiedzieć.

Jedną z takich propozycji jest koncepcja komisji Kongresu Stanów Zjednoczonych^ l nr 9/11 obejmująca: 1) precyzyjne określenie zagrożeń oraz rejonów świata, w którychf|| j pojawiają się zagrożenia globalnym terroryzmem (zachodni Pakistan, pogranicze a£:f§ I gańsko-pakistańskie, południowy i zachodni Afganistan, Arabia Saudyjska, Jemen, \ malia i Róg Afryki, Azja Południowo-Wschodnia od Tajlandii do południowych Filipin |*| ? i Indonezji, Afryka Zachodnia z Nigerią i Mali, miasta Europy Zachodniej, w których :|§| znajdują się muzułmańskie społeczności imigranckie, a także miasta w krajach Europy sfe Środkowej i Wschodniej, dokąd łatwo przeniknąć islamskim ekstremistom); 2) pro-pagowanie idei wolności, demokracji, godności człowieka i tolerancji poprzez nowe jjgr mass media (amerykańskie satelitarne stacje telewizyjne i radiowe) nadające swoje |$k programy w języku arabskim, farsi, urdu i innych dla krajów muzułmańskich; 3) roz- ||l wój programów edukacyjnych dla społeczeństw Bliskiego Wschodu w celu wyelimi- j||| nowania analfabetyzmu w tym regionie świata, a także finansowa pomoc dla systemów 'r}m edukacyjnych krajów muzułmańskich i tworzenie specjalnych funduszy dla kształcę- ;|fi nia młodzieży ora? wymiany międzynarodowej; 4) utworzenie Bliskowschodniej Stre- ;;pj fy Wolnego Handlu (Middle East Free Trade Area — MEFTA) w oparciu o istniejące '--II porozumienie między Stanami Zjednoczonymi, Izraelem i Jordanią oraz Marokiem |§

r ; £j Bahrajnem; 5) rozwój wspólnej, koalicyjnej strategii międzynarodowej w celu zwal-¹⁴ - czarna terroryzmu (w tym szczególnie poprzez paraliżowanie finansowania organizacji ^: - i grup terrorystycznych); 6) rozwój systemu kontroli tożsamości podróżujących w ruchu międzykontynentalnym (między innymi poprzez system kontroli biometrycznej) /oraz rozwój systemu kontroli pasażerów linii lotniczych³.

Jak dotychczas za najtrwalszy efekt zmagań z międzynarodowym terroryzmem Sjł: ’ ąależy uznać jego delegitymizację jako metody walki politycznej i spadek poparcia • dla organizacji go stosujących (oczywiście założywszy, że deklaracje rządowe i wy-fil jpowiedzi osób ankietowanych odzwierciedlają ich prawdziwe przekonania)⁴.

iKp*.. T

jj| Wybór tekstów do rozdziału

1. Józef Piłsudski, Historia Organizacji Bojowej P.P.S., [w:] Józef Piłsudski, _s‘, Pisma zbiorowe, t. III, Warszawa 1937, s. 23-36 (wybór)

Bojówka jest pierwsząpróbą socjalistów polskich wprowadzenia do działalności i taktyki czynnika siły fizycznej. [...] W Europie panował militaryzm pokojowy polegający na ustawicznym zbrojeniu się. Ale poza kołami ściśle wojskowymi, reprezentującymi funkcje siły, myśl o zmianach i przewrotach, spowodowanych wystąpieniami militarnymi, zanikła.

W Polsce, która nie posiadała własnej armii, tendencje pokojowe ogarnęły spoleczeń-. stwo jeszcze wszechstronniej niż na Zachodzie. O wojnie nie myślano wcale, wyobrażano , ją sobie powszechnie w formie reminiscencji. [...] Nastrój antywojenny wzmacniały u nas jeszcze tradycje klęski powstania 1863 r. [...].

Zupełnie wyjątkowymi wypadkami stosowania siły fizycznej były fakty zabicia szpiegów •: . w Warszawie, Częstochowie i Zagłębiu (1900). [...] Nie było tu żadnej zbrodni specjalnej -•Jt | posługiwano się nożem jako narzędziem powszechnie używanym.

Terror wydawał się ogółowi jedynym dającym się pomyśleć systemem walki fizycznej z wrogiem - widoczny był tu wpływ Rosji. Rozumiano wprawdzie, że nie da on zwycięstwa, I ale nie umiano sobie wyobrazić żadnej innej formy walki.

[...] Potem organizuje się druga bojówka o celach terrorystycznych. [...] Bojówka ta była używana do celów praktycznych. [...] Rada partyjna (czerwiec 1905) była nowym punktem :■ zwrotnym tak w historii partii, jak i w dziejach bojówki. Na Radzie tej bowiem zarysowały śię poglądy, które z czasem miały doprowadzić do rozłamu. [...] Według jednego z nich bojówka powinna być narzędziem walki natychmiastowej, narzędziem, przyczepionym do istniejących organizacji lokalnych i załatwiającym ich potrzeby, a nie scentralizowaną siłą w rozporządzeniu partii, jej organów centralnych. Pogląd ten wyznawała „lewica”. Według niej bojówka

531

1

   Ibidem.

2

   J. Baylis, S. Smith, op. cii., s. 494.

530

3

   Cyt. za: R. Borkowski, op. cii., s. 276,277.

4

   Stwierdzenie Roberta Borkowskiego, jakoby poparcie dla Al-Kaidy w świecie muzułmańskim maleje, jest poparte przez niego wynikami badań społecznych zamieszczonych na stronie internetowej www.pewglobal. org, wciąż jednak nie ma pewności, na iłe oficjalne stanowiska niektórych władz państwowych mają przełożenie na realne czyny. Podobnie kwestia ta przedstawia się z osobami ankietowanymi, które nie zawsze mogą ujawniać swoje rzeczywiste przekonania.