Scan0008

-    pomoc społeczna

-    mieszkalnictwo

-    planowanie przestrzenne -turystyka

-    rozwój przesiębiorstw i pomoc publiczna dla biznesu

-    część infrastruktury transportowej (drogi, połączenia autobusowe, porty i instalacje przybrzeżne)

-    prokuratura i sądownictwo (choć zastrzeżono kilka rodzajów spraw, które mogą rozpatrywać wyłącznie sądy podlegające władzy centralnej)

-    policja I pożarnictwo

-    ochrona środowiska

-    ochrona dziedzictwa naturalnego i kulturowego

-    rolnictwo, leśnictwo i rybołóstwo -sztuka

-    kultura fizyczna

-    statystyka publiczna.

* •*!#*/$*<

•tBgsgBTggiaWaglsg kompetencjom, które Londyn pozostawił w całości dla siebie:

-    kwestie ustrojowe

-    polityka zagraniczna

-    bezpieczeństwo wewnętrzne i obronność

-    polityka fiskalna i monetarna

-    imigracja i nadarzanie obywatelstwa

-    energetyka

-    wdrażanie zasad Jednolitego Rynku w ramach członkostwa w UE

-    ochrona konkurencji i konsumenta

-    koleje i regulowanie standardów bezpieczeństwa w trasporcie publicznym

-    prawo pracy

-    ubepieczenia społeczne

-    hazard i Loteria Narodowa

-    ochrona danych

-    regulowanie najbardziej kontrowersyjnych kwestii społecznych (aborcja, sztuczne zapłodnienie, przechowywanie embrionów, genetyka, transplantologia)

-    polityka równouprawnienia.

Oczywiście wielkim problemem pozostaje Irlandia Północna. Wspomniana Już ustawa z 2000 roku, nadająca jej autonomię, stanowiła de facto tylko wprowadzenie do systemu prawnego rozwiązań wynegocjowanych w podpisanym dwa lata wcześniej tzw. porozumieniu wielkopiątkowym między ulsterskimi katolikami (republikanami) a protestantami (unionistami). Jednak w wyniku ciągłych waśni i trak trwałej zgody, północnoiriandzka autonomia pozostaje przez większość czasu matrwą literą. Zgromadzenie Irlandii Północnej, podstawowy organ autonomiczny, było wielokrotnie zawieszane, głównie ze względu na niemożność sformowania władzy akceptowanej przez więkość sił politycznych w księstwie. Ostatnie zawieszenie Zgromadzenia nastąpiło 14 października 2002 i trwa do dziś. Jak za dawnych iat, znów władzę w Ułsterze sprawuje bezpośrednio minister rządu Blaira.

Skoro jednak dwa pozostałe księsTtta-^kocja i Walia - mają już tak szerokie prercgatay^JcBfopisane powyżej, czemu Wielkiej Bn/tanii nie ogłoszono Jeszcze federSejąŁ^opierwsze, zdaniem większośp^tfJ^ów, taki krok byłby wodą na młyn separatystów, pragnących całkowitej niepcdległośdTPD-daicjie, autcnomiajiJfdladopiero szósty rok, a w parlamentach regionów autonomicznych trwa dopiero druga kadencja. V/ia5^o_r^efic^icja ustrojowa jest zwykłe dość powolna. Wreszcie co zrobić z Anglią? Jeśli stanie się jednym z czterech róvvra^ąiwr^ipbc}«j5tów federacji, ze względu na swój potencjał natychmiast zdominuje resztę i w gruncie rzeczy zmieni^ię^nlewiele. Poza tymTSłśąw obrębie Anglii istnieją duże różnice między regionami, a niektóre z nich także przeja^tej^ftendencje autonomistyczne.

I tu dochodzimy do drugiego rodzaju procesów, któreYnążna^ mianowicie do wyodrębniania się silnych regionów wewnąth dużego wpływu na ustrój całego państwa, ale w przyszła

a zapowiedź federalizacji Zjednoczonego Królestwa, a jlii. Zjawisko to jest zauważalne od niedawna i na razie nie n

Zasadniczy podział administracyjny Anglii pochodzi z roku 197^ ^ hrabstwa, z których 6 stanowiących największe aglomeracje,-ma s (łącznie jest ich 402), a te z kolei na gminy.    /

Pierwszym krokiem w kierunku powstania regionów była uchwalona w 1998 ustawa o agencjach rozwoju regionalnego (Regional Develcpement Agencies Act). Agencje miały zajmować się gospodarką gruntową i mieszkaniową oraz przyznawaniem pomccy publicznej dla niektórych rodzajów projektów. Na czele każdej z nich stała grupa mianowanych przez rząd urzędników. Organem doradczym, mającym jednak duże znaczenie psychologiczne, była Izba Regionalna, wybierana pośrednio przez mieszkańców, a zwana też niekiedy zgromadzeniem. Izby mogły uchwalać konstytucje regionów (oczywiście ograniczone do tego skromnego zakresu kompefenqi, który nadał władzom regionalnym rząd) oraz powoływać regionalne władze wykonawcze.

Przy tej okazji opracowano oficjalnie sam podział księstwa na regiony. Ustanowiono ich dziewięć, opierając się w dużej mierze na tradycyjnym podziale geograficzno-kulturowym. Są to (w kolejności nazw w języku angielskim): East Midlands, Wschodnia