O duchowości z krwi i kości / DEON.pl http://www.deon.pl/religia/rekolekcje/adwent-2010-rekolekcje/piorko...
Św. Ignacy Antiocheński w Liście do Efezjan porównuje Chrystusa do pogromcy owych złowrogich mocy, odwołując się do
kosmicznej symboliki:  Gwiazda zajaśniała na niebie, jaśniejsza niż wszystkie inne gwiazdy, a jej światło było niewymowne. I
jej nowość wzbudziła zdziwienie. Wszystkie inne gwiazdy na czele ze słońcem i gwiazdami stały się chórem dla tej gwiazdy .
Przyjście Boga w ludzkim ciele, kontynuuje św. Ignacy  zniszczyło wszelką magię, i wszelkie więzy znikły; zła niewiedza została
zniesiona, stare królestwo przepadło .
Póz
niejsi Ojcowie Kościoła, jak św. Hieronim, św. Grzegorz z Nyssy i św. Ambroży łączą historię Balaama z pokłonem Mędrców
ze Wschodu. Wiele wskazuje na to, że św. Mateusz oparł się na tym związku podczas pisania opowieści o trzech magach.
Pojawienie się niezwykłej gwiazdy na nieboskłonie nie oznacza zwykłego drogowskazu, lecz symbolicznie wyraża jeden z
istotnych celów misji Chrystusa, który podporządkowuje sobie wszelkich wrogów, w tym również fatum. Św. Ignacy wyraz
nie
ukazuje zbawienie jako uwolnienie od krępujących ludzi przesądów, które trzymały ich na uwięzi i wzbudzały w nich nieustanny
lęk. Dlatego Mędrcy, zobaczywszy osobliwą gwiazdę, doszli do wniosku, że musiało wydarzyć się coś dotąd niespotykanego w
historii ludzkości. Już w narodzeniu Jezusa, pośrodku nocy, objawiło się zwycięstwo nad mocami ciemności.
Musimy zdać sobie sprawę, że poruszamy się tutaj w świecie, który nam wydaje się już obcy, a nawet dziwny. Jednak w epoce
św. Ignacego (II wiek) gwiazdy z ich kosmiczną, magiczną mocą były czymś realnym. Dzisiaj to nie gwiazdy nam zagrażają,
chociaż wciąż wróżki, zabobony i horoskopy cieszą się niesłabnącym powodzeniem. Ciągle można spotkać wierzących, którzy
zachwycają się proroctwami Nostradamusa i królowej Saby, ale w ogóle nie zaglądają do Ewangelii (bo nie ma w niej tak
soczystych opisów końca świata).
Dlatego idea Chrystusa jako Zbawiciela pozostaje niezmienna także w naszych czasach. Ciemność nie wyniosła się jeszcze na
dobre z naszego świata, bo znajduje  wymiecione i przyozdobione miejsce w ludzkich sercach, które nadal drżą przed mniej
lub bardziej świecącymi gwiazdami i oddają im pokłon (chociaż wiele z nich już dawno nie istnieje). Drżą, ponieważ jeszcze za
słabo dostrzegają jedyną świecącą i żywą  Gwiazdę z Jakuba .
1 z 1 2010-12-21 23:36