skanowanie0010

190

pozorować, narażając przezj tdVź||,^D^ieczeA8tWo coś najbardziej własnego ~ autentyczną BfsS&|E^P    .    •

W jakim sensie to najwiąkszś^mfebezpieczeństwo jest „dobrem” dla człowieka? Mowa jest w dudzkim posiadaniu. Człowiek-rozporządza nią w celu przekakywama . dctóWiadczeń, postanowień i nastrojów. Mowa służy do ^róś^^ewatiia «i4 Jako narządzie przydatne do porozumiewania, się _; jest ona^: „dobrem”. £Jednakże fakt, że mowa. jest środkiem porozumiewania isię, ruewyczerpńje jej istoty. Jest jedynie następstwem właściwej istoty moWy} Mo-\ wa nie jest narzędziem, które człowiek posiada tak jak i .wiele innych, mowa stwarza dopiero._:^| ogóle możliwość_: przebywania wśród otwartości bytu. Tam    jest "i świat:

wą Ja'-;:.

stale zmieniające się miejS^^d^^^l^dają^ec^je jiy pótystają, dzieła, mięjśće fczyriu

.i .wrzawy}' up^:a'dltu. i • \lIBWPii dzieje. Mów^fjesfc :^:d^rieml^l^^^^arażiej^pfer^tńyii^m^ma^ rzędzie: to jowy sposób.- Mowa

rządza, lecz j :^datzęniem^^r0^ofząd^ą<ćy^-2n^Jw^2yi^bi^-;> wościami Człowieczeństwa. . Musimy śię/Więc ^ier^llU^-^^^jCb; do tej istoty i mowy, by, prawdziwie pojąć dźiedżińę^.w: kt&itej poezja tworzy' swe dzieła}; a^r pteeż: to samą. poezję.? W, jaki/sposób dzieje się; mowa? Poszukajmy bdpowiedzi na to pytanie - w 'trzeciej wypowiedzi Holderlina. ' ^f f    slf^|!^r - I ¹ i .V'., 8

flf

Natrafiamy na tę wypdWie.dż^^    zakrojonym na,, £&

wielką skalę Szkicu nie do&bnSc^ się słowami: „Pojednawco,

162 oraz 339’ i 'nn.):    'dij|| •li £

:| Wiele doświadczył człowiek. •

' i Wielu z Nlebtótf^,n'aWaf,'_--^|i:,|

| j Odkąd jesteśmy!rdzmó^ą|g|lM, | '1 możemy

¹ 11. i? ;| |j I ‘4

Zacznijmy ‘od rożwazenia|Ż^^fll|13»&2p

g$l

do tegoj | co I! dotąd żóZtluS

§§1111 B!i(lMw!

iap«iSi

jI wąń.j. ■ My^''ludzie'jesteśmy, rozmową. Podstawa ludzkiego il by^a jeŚt moyra; lecz mowa' dzieje się naprawdę ąoploro. ! w i r b z m'o w i e. ’ Róźmowa nie jest jednak tylko jednym ale •spoił sobó^ spełniania się mowy — mowa jest istotna tylko jako roz-bidwa.;Zas^b:słÓ^-i« reguł składni, który zwykle; nazywamy „mo-Wą”,ji jes<r] tylko’ poWietóchnią zjawiska mowy. Ale co to jznaczy | • £r6żmową”?    mówić ą kimś o czymś.

I . rp<&k: .tytó    Isię. sobie bliscy. Jednakże Holderlin

\pisze: 4^d*kąd|'je4t^b3^|_;ró’zmową i możemy słyszeć się nawza-i--j 'jjeńi^    jest dopiero następstwem mówienia

j | M .kimś, lećż jFkczej ro^^o^ięt— jego' założeniem. 'ZdolilÓść jsły-.

■ )^^^^^^v^S^S^^^"^^^^ś^tr;słowa,-_:^otizebuje' isłpwa.

Sągj ró^ńib • • pierWojtne.

f 4l jtooy^^S^znabzy tb^^razemt jesteśmy "»j-e*d-n-ęr^j rozmową/ Jfedńość

słb^‘;ują^nia';-.ża i każdym | ;!l||yaM^i%ćdnop|j^'|'ŚaMo^ £Óś, że „ względu na co] jednoczymy się, j V-^kn®Jil)dltSwe)]óIóidf34śtiśłd^.c4ymś jednym, a tym samym Ijesteś-

B(r*MPHinraliRozmowa i jej jedność są. podporą

9 ][ j’’ iHofde^llh tni^^iśzeff^dnak’- po prostu: jesteśmy! rdzmowąf lecz: i^frljCmkąd    zawsze :tam;: gdzie-ludzie zdolni:

; są'i‘H$ bió^eĄ4SiJ’bio^i^    istotnerwydarzeniej mowy —.

; -rf.v|t^^w^O^MrayiJje^śmy-i.fozmową? Tam,*: gdzie:; ma się; odbyć - jf ljj^^lra'^rozmowa, śłowó ^istotne musi Być związane z Jednym .!pti‘ Tym Śkmym; I$ez tego ^:2Wiążku — i właśnie -^edy, gdy (goj nie; ma >fr_iiawet :spór_rnie_ jest możliwy. Wszelako Jedno i Tof Samo może się ^ujawnić-tylko w .świetle czegoś, co trwa, czegoś stałego. hJ :!jjEriUóś£[ i: trwałość wychodzą jednak na jaw w błysku wytrwania ! ■•':ff'"obećnóffci,^t. ^To^ztó^daeje^się w momencie, gdy otwiera się czas ^/|.]..]w|św^ch''4w^iax^'cti)^dkąd. człowiek staje w obecności czegoś, lit tijlw    ^c°ś zmiennego, clo6,*. co przychodzi

Ii

liii

Czó' | wżględuńn l^oś,’ 'ćbHtrwn. !• ota d h ą

od ifttNOwncNOT/saii no

|r6 cl ć H iii ct;ii 1.; j lb‘ci' t yi j^jratr^łe jeśt zmienhe. Dopiero odkąd „czas l rjw4ćy^;^p^^hnyyjeSt|nd|Aoraźńioj8zoś6<, przeszłość l przyszłość,

14ij^|fdy^i,jóstlcźfftSj!'.|Odkł\d czas powstał

S^dmi^^ySP^e^^óść.^jest spb^obĆm.TfW ’jnki • j ’cj s t o ś-

i dawtld,-:‘fak^: jestcftrrijr dzio-

S    | : /    ' i- ! -.M